Τον τελευταίο μήνα, ο Αμαζόνιος βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής της κυβέρνησης του Μπολσονάρο μετά από μία παρατεταμένη αντιπαράθεση που κατέληξε στην παραίτηση του φυσικού Ρικάρντο Γκαλίβιο από τη διοίκηση του Εθνικού Ινστιτούτου Διαστημικής Έρευνας (Inpe).
[Source]
Η διαμάχη ξεκίνησε όταν το Inpe αποκάλυψε τα στοιχεία του ετήσιου ποσοστού αποδάσωσης, αναφέροντας μία αύξηση 40% σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο. Οι αριθμοί αυτοί έχουν αυξηθεί πάνω από το μέσο όρο, ειδικά από τον Μάιο. Τον Ιούλιο του 2019 υπήρξε η χειρότερη δυνατή απώλεια βλάστησης σε ένα μήνα από το 2015, με ποσοστό αποδάσωσης 212% υψηλότερο από τον Ιούλιο του 2017.
Ανίκανος να προσφέρει μια λογική απάντηση, ο Μπολσονάρο κατηγόρησε το Inpe ότι χρησιμοποίησε ψευδή δεδομένα και ότι τα «πραγματικά δεδομένα» θα παρουσιαστούν στο μέλλον. Αυτό φυσικά δεν έχει συμβεί ακόμα. Σε απάντηση στην καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης, η Γερμανία και η Νορβηγία ανέστειλαν τις δωρεές τους στο ταμείο του Αμαζονίου, μια σημαντική πηγή χρηματοδότησης για την IBAMA (Ινστιτούτο περιβάλλοντος και ανανεώσιμων φυσικών πόρων της Βραζιλίας) και κρατικούς φορείς που σχετίζονται με την προστασία του δάσους.
Ο Μπολσονάρο μιλάει υποκριτικά για την ανάγκη υπεράσπισης της «ακεραιότητας του Αμαζονίου». Ωστόσο το σχέδιο του είναι να προσφέρει το δάσος βορά στις πολυεθνικές εταιρείες εξόρυξης χρυσού και πετρελαίου.
Η αλήθεια είναι ότι ο Μπολσονάρο δεν είναι ικανός να προσφέρει στους λαούς που ζουν και εξαρτώνται από τον Αμαζόνιο οτιδήποτε πέρα από το θάνατο και την καταστροφή, με άλλα λόγια, καπιταλιστική βαρβαρότητα. Αρκεί μόνο να δει κάποιος τους χρηματοδότες της προεκλογικής εκστρατείας των υπουργών της κυβέρνησής του για να κατανοήσει ότι, πέρα από τις δακρύβρεχτες δηλώσεις του Προέδρου, υπάρχουν πολύ συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα πίσω απο την καταστροφή του Αμαζονίου.
Γενικότερα όμως, δεν θα πρέπει να υπάρχει καμία ψευδαίσθηση για την ικανότητα οποιασδήποτε καπιταλιστικής κυβέρνησης να προστατεύσει την περιοχή. Ακόμη και τον καιρό των «προοδευτικών» κυβερνήσεων του Λούλα, ο αγώνας των ιθαγενών, των αγροτών και των κατοίκων της περιοχής ενάντια στους παράνομους χρυσοθήρες (garfιiros), εμπόρους ξυλείας και μεγαλοϊδιοκτήτες γης με τους μπράβους τους, οδήγησε στον θάνατο δεκάδων αυτοχθόνων ηγετών και κατέστρεψε ολόκληρες κοινότητες.
Προκειμένου να χτίσει τον υδροηλεκτρικό σταθμό του Μπέλο Μόντε, η κυβέρνηση της Ντίλμα καταδίκασε ολόκληρους πληθυσμούς σε φτώχεια και οδήγησε σε επαιτεία, πορνεία και περιθωριοποίηση τους ιθαγενείς που είχαν προηγουμένως τη δυνατότητα να ζουν αυτόνομα στο δάσος. Η ίδια η Νορβηγία, υπεύθυνη για το 98% των περιουσιακών στοιχείων του Ταμείου του Αμαζονίου, είναι ένας από τους κύριους μετόχους της εξορυκτικής εταιρείας Υδροαλούντ, η οποία άδειαζε κρυφά τα τοξικά της απόβλητα στις πηγές της Μπαρκαρένα, μιας πόλης στην πολιτεία Πάρα.
Οι μεγάλες εταιρείες τροφίμων είναι ο βασικός ένοχος στην αποψίλωση των δασών του Αμαζονίου. Σε αντίθεση με ό,τι αρέσκονται να λένε στη βιομηχανία τροφίμων, τα περισσότερα από αυτά που παράγονται στις μεγάλες αγροτικές μονάδες δεν είναι τρόφιμα που καλύπτουν τις ανάγκες του λαού, αλλά πρώτες ύλες όπως καλαμπόκι και σόγια που πηγαίνουν απευθείας στη διεθνή αγορά.
Έτσι, δεν είναι τυχαίο ότι στον Αμαζόνιο συντελείτε το 56% των καταγεγραμμένων συγκρούσεων που σχετίζονται με τη γη σύμφωνα με την CPT (Comissão Pastoral da Terra). Η έρευνα δείχνει ότι υπήρξαν 24 δολοφονίες, 17 απόπειρες δολοφονίας και 121 απειλές θανάτου που σχετίζονται με συγκρούσεις στην ύπαιθρο. Οι αριθμοί είναι από το 2018, αλλά με την τρέχουσα πολιτική του Μπολσονάρο, η τάση θα είναι να αυξηθούν περαιτέρω φέτος.
Η επιστήμη έχει ήδη δείξει ότι ο πλούτος του Αμαζονίου είναι απείρως μεγαλύτερος αν το δάσος παραμείνει ζωντανό. Αλλά η ορθολογική αξιοποίηση αυτών των πόρων είναι δυνατή μόνο σε μια οικονομία που ελέγχεται από τους εργαζομένους και όχι από τις πολυεθνικές που κερδίζουν πολύ πιο γρήγορα από την καταστροφή τους. Είναι απαραίτητο να καταπολεμήσουμε τη ρίζα της βίας στην οποία υποβάλλονται οι εργάτες, οι χωρικοί και οι καταπιεσμένοι λαοί του Αμαζονίου. Πρέπει να πολεμήσουμε τον ίδιο τον καπιταλισμό!