Κρίση του ευρώ - σκιές ναυαγίου | Greek

Η Ευρωζώνη πλέει πλέον και επίσημα από την περασμένη Πέμπτη σε ταραχώδη νερά. Η κρίση, η οποία ξεκίνησε το 2008 όταν το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα έφτασε κοντά στην κατάρρευση, έχει πλέον μετατραπεί σε μια κρίση χρέους για ολόκληρα κράτη, τα οποία οδηγούνται σταδιακά σε χρεοκοπία. Την ίδια στιγμή, η αστική τάξη δεν έχει ιδέα πώς να επιλύσει το πρόβλημα και να εξέλθει από την κρίση που σαρώνει σαν ανεξέλεγκτο τσουνάμι την μια χώρα μετά την άλλη μέσα στην Ευρώπη. Χαρακτηριστικά ο υπουργός οικονομικών της Ιταλίας δήλωσε « Δεν θα πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες για το ποίος θα σωθεί. Όπως και στον Τιτανικό οι επιβάτες πρώτης θέσης δεν θα μπορούν να σωθούν μόνοι τους.»

Πρώτα η Ελλάδα, μετά η Ιρλανδία και η Πορτογαλία και τώρα η Ισπανία και η Ιταλία, η μια οικονομία μετά την άλλη καταρρακώνονται στην άβυσσο. Έτσι η μοίρα της κοινής ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης τίθεται πλέον ανοικτά υπό αμφισβήτηση. Το ευρώ βουλιάζει κάτω από το βάρος των εθνικών χρεών και τις συνέπειες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.

Πριν από ένα χρόνο, όταν η ελληνική κρίση χρέους βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη, οι αστοί βαυκαλίζονταν με την ιδέα ότι μόνο οι πιο αδύναμες χώρες της Ευρώπης είχαν το πρόβλημα. Τις τελευταίες όμως μέρες, το φάσμα των περιφερειακών οικονομιών που οι αγορές θεωρούν ως τις πιο επικίνδυνες επεκτείνεται όλο και περισσότερο μέρα με την ημέρα. Στις 12 Ιουλίου η εφημερίδα Guardian δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο «Η Ιταλία και η Ευρωζώνη: Καλωσορίσατε στην κόλαση»

Τα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια δοκίμασαν νέες, απότομες πτώσεις, καθώς οι φόβοι ότι η Ιταλία θα είναι το επόμενο θύμα της κλιμακούμενης κρίσης χρέους στην Ευρώπη εξαπλώνονταν, την ίδια στιγμή που η Ελλάδα όδευε όλο και ταχύτερα προς την χρεοκοπία. Οι τράπεζες άρχισαν να βουλιάζουν σε όλο και μεγαλύτερη αβεβαιότητα και ύφεση καθώς ενισχύονταν οι φήμες ότι η Ιταλία δεν θα μπορεί πλέον να δανείζεται από τις διεθνείς αγορές, ενώ το ευρώ κατρακύλησε σε σχέση με τα υπόλοιπα νομίσματα και η ισοτιμία του με το δολάριο έφτασε μόλις το 1,388 $.

Στην αγορά ομολόγων, η απόδοση (το επιτόκιο) των δεκαετών ομολόγων της Ιταλίας έφτασε το 6% που είναι το ανώτερο όριο της τελευταίας δεκαετίας. Χειρότερη είναι η κατάσταση για τα δεκαετή ομόλογα της Ισπανίας, τα οποία έφτασαν το 6,2%. Οι οικονομολόγοι προειδοποιούν ότι το κόστος δανεισμού πλησιάζει μη βιώσιμα επίπεδα. Αυτή η κατάσταση δεν ήταν σε καμία περίπτωση αναμενόμενη όταν υπογραφόταν η συνθήκη του Μάαστριχτ, οι όροι της οποίας απαγορεύουν τα μεγάλα ελλείμματα και τους ελλειμματικούς προϋπολογισμούς. Όμως τώρα πλέον αποτελεί μια αμυδρή ανάμνηση.

Θεωρητικά, λοιπόν, από την στιγμή που όλες οι χώρες συμμτέχουν σε ένα ενιαίο νομίσμα υπό μια κεντρική τράπεζα, η οποία καθορίζει ένα ενιαίο επιτόκιο, κάθε χώρα θα έπρεπε να δανείζεται με τους ίδιους όρους. Όμως τα τελευταία χρόνια, οι αγορές άρχισαν να διαχωρίζουν τις δυνατές οικονομίες όπως η Γερμανία και οι δορυφόροι της (Αυστρία, Ολλανδία κ.α.) και τις πιο αδύναμες όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ιταλία και η Ισπανία.

Σταδιακά όλο και περισσότερο, οι τελευταίες άρχισαν να επιβαρύνονται με δυσβάσταχτα επιτόκια για να μπορούν να δανείζονται από τις αγορές. Τα όλο και αυξανόμενα επιτόκια έκαναν το φορτίο του χρέους δυσβάστακτο και ακόμα πιο δύσκολη την αποπληρωμή του. Έτσι, όταν ένας οίκος αξιολόγησης όπως ο Moody’s μειώνει την πιστοληπτική ικανότητα μιας χώρας, αυτή η πράξη ουσιαστικά καθίσταται μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία.

Αυτό, φυσικά, αποτελεί απειλή για την ίδια την ύπαρξη της ευρωζώνης. Η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα, ίσως καταφέρει να «κρατήσει στην επιφάνεια» την Ελλάδα (αν και η εμπειρία έδειξε ότι δεν θα είναι και τόσο εύκολο). Προσπάθησε να καταστρώσει ένα σχέδιο σωτηρίας για την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, το οποίο όμως δεν έλυσε τίποτα. Αλλά απλά, δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα στην ΕΚΤ για τη σωτηρία χωρών όπως η Ισπανία ή η Ιταλία. Οποιαδήποτε προσπάθεια να γίνει αυτό, σύντομα θα εξαντλήσει τους τραπεζικούς πόρους.

Η αποτυχία του σχεδίου διάσωσης

Το πακέτο στήριξης του ενός περίπου τρις ευρώ που εσπευσμένα συγκεντρώθηκε από Υπουργούς οικονομικών της Ευρώπης, δεν έλυσε το πρόβλημα. Η χρεοκοπία στην Ελλάδα δεν αποφεύχθηκε αλλά αναβλήθηκε για το μέλλον, οπότε θα είναι αναπόφευκτη αφού όλες οι προσπάθειες για να αποφευχθεί θα αποτύχουν. Οι ίδιοι Ευρωπαίοι ηγέτες «πάλεψαν» για να συμφωνήσουν σε ένα δεύτερο πακέτο σωτηρίας για την Ελλάδα. Πάρα το γεγονός ότι πίεσαν την ελληνική κυβέρνηση να πάρει άλλη μια σειρά σκληρών μέτρων στο κοινοβούλιο, οι αγορές φάνηκαν νευρικές αφού κατανοούν ότι δεν μπορεί να αποφευχθεί το μοιραίο.

Ο λόγος για αυτή την νευρικότητα είναι ξεκάθαρος, το πρώτο πακέτο στήριξης στην χώρα ύψους 110 δις δεν απέδωσε, αφού η Ελλάδα άρχισε να αναζητά σύντομα άλλα 100 δις ευρώ και πόσα ακόμα απομένουν να αποπληρωθούν μέχρι το 2014. Το ερώτημα, λοιπόν είναι: «Ποιος θα πληρώσει για όλα αυτά;» Οι Ευρωπαίοι ηγέτες είναι διασπασμένοι πάνω στο ζήτημα. Θα πρέπει η χώρα να οδηγηθεί σε μια ήπια, ελεγχόμενη και μερική περικοπή των χρεών, που θα ανάγκαζε όμως τις τράπεζες και τους εν γένει δανειστές της χώρας να χάσουν ένα μέρος των χρημάτων που δάνεισαν.

Οι Γερμανοί επιμένουν στην συμμετοχή των ιδιωτών σε μελλοντικά πακέτα στήριξης της Ελλάδας, αλλά η Ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα αρνείται και προτιμά να απέχει. Γιατί; To Economist εξηγεί:

« Η ΕΚΤ θέλει ν αποφύγει μια ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας με κάθε κόστος. Η ΕΚΤ κάθεται πάνω στο βουνό του ελληνικού χρέους και φοβάται αλυσιδωτές αντιδράσεις στην μια χώρα μετά την άλλη με το ενδεχόμενο μιας χρεοκοπίας» ( Η υπογράμμιση δική μας)

Αυτό είναι ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα. Ο Economist γράφουν: «Οι υπουργοί οικονομικών της Ευρώπης προσπαθούν να τετραγωνίσουν τον κύκλο. Θέλουν η συμμετοχή των ιδιωτών στο πακέτο στήριξης να είναι «εθελουσία» αλλά και «μεγάλη» ταυτόχρονα. Επιπλέον, αυτή η επιμήκυνση του χρέους δεν πρέπει να οδηγήσει τους οίκους αξιολόγησης στο να την χαρακτηρίσουν χρεοκοπία της Ελλάδας.»

Αλλά ο οίκος Standard & Poor's τόνισε ότι αυτή η κίνηση θα χαρακτηριστεί έτσι και αλλιώς « επιλεκτική χρεοκοπία» της Ελλάδας.

Η Εξέγερση στην Ελλάδα

Παρόλα αυτά, όλοι συμφωνούν σε ένα πράγμα η Ελλάδα πρέπει να πληρώσει. Αυτό στην ουσία σημαίνει ότι η εργατική και η μεσαία τάξη πρέπει να πληρώσει. Για να δικαιολογήσει το πακέτο στήριξης και στα ίδια τα συμφέροντα εντός αλλά και στους ψηφοφόρους της Γερμανίας, της Φιλανδίας και της Ολλανδίας ήταν ενάντια στην στήριξη της χώρας η ΕΕ επέμενε σ’ ένα νέο πακέτο σκληρών μέτρων το οποίο ορίζει μεταξύ άλλων τις περικοπές των δημοσίων δαπανών κατά 10%, τις περικοπές στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων κατά το 1/3 και ιδιωτικοποιήσεις που θα φτάνουν τα 50 δις ευρώ.

Υπάρχει όμως ένα μικρό πρόβλημα. Η εργατική τάξη στην Ελλάδα ξεσηκώθηκε ενάντια σε όλες αυτές τις επιβολές. Οι δρόμοι της Αθήνας και των υπολοίπων πόλεων γέμιζαν για εβδομάδες με οργισμένες διαδηλώσεις. Ο Παπανδρέου αυτή την φορά κατάφερε να περάσει τα αυστηρά μέτρα από το κοινοβούλιο. Η πλειοψηφία όμως του κόμματος του στην βουλή συρρικνώθηκε και η κυβέρνηση του τώρα είναι μισητή από τις μάζες.

Στην μέση της κρίσης προσέφερε μια κυβέρνηση συνεργασίας με την Νέα Δημοκρατία η οποία όμως την αρνήθηκε. Ήθελε δηλαδή να φτιάξει μια κυβέρνηση η οποία θα ακολουθήσει το αυστηρό πλάνο. Όμως η Νέα Δημοκρατία προτίμησε να αφήσει όλη την βρώμικη δουλειά στο ΠΑΣΟΚ. Προσπαθεί απεγνωσμένα με δημαγωγίες να πείσει τους ψηφοφόρους ότι είναι ενάντια στα μέτρα, όταν όμως είναι ξεκάθαρο ότι όταν ανέβει η ίδια στην κυβέρνηση θα ακολουθήσει την ίδια πολιτική.

Η πραγματικότητα είναι ότι οι αγορές εδώ και καιρό έχουν περικόψει ένα μέρος του χρέους της Ελλάδας αφού το 50 με 60% των χρημάτων τους τα θεωρούν χαμένα. Αυτή την στιγμή ο Παπανδρέου κατάφερε να επιβάλλει σκληρή πειθαρχία στο κόμμα κατάφερε να περάσει για ακόμα μια φορά τα σκληρά μέτρα όμως το τωρινό πακέτο δεν θα είναι αρκετό, και αυτό δεν μπορεί να γίνεται για πάντα. Οι μάζες έχουν αρχίσει να κινούνται και να κατανοούν την δύναμή τους. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα πέσει αργά ή γρήγορα.

Ο νόμος της ζούγκλας

Οι πολιτικοί δεν ξέρουν ποιος φταίει. Κάποιοι κατηγορούν τους τρεις μεγάλους οίκους αξιολόγησης (τις Moody’s, Fitch και Standard & Poors), οι οποίοι διαθέτουν τεράστια δύναμη όσον αφορά την αξιολόγηση του δημόσιου χρέους. Αποτελούν την εκδήλωση της δύναμης της αγοράς. Ο Υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε κατήγγειλε ότι «την περασμένη εβδομάδα υπήρξε μια ανακοίνωση από έναν οργανισμό αξιολόγησης σχετικά με την Πορτογαλία που γενικά αντιμετωπίστηκε ως πλήρως ακατανόητη».

«Η Ευρώπη δεν μπορεί να επιτρέψει σε τρεις ιδιωτικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ να καταστρέψουν το ευρώ» δήλωσε η Επίτροπος Ευρωπαϊκής Δικαιοσύνης Viviane Reding στη γερμανική εφημερίδα Die Welt, σχετικά με τις αποκαλούμενες Big Three (αν και η Fitch ανήκει κατά πλειοψηφία σε μια γαλλική εταιρεία και έχει έδρα τη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο).

Αυτό είναι σαν να κατηγορούμε ένα θερμόμετρο επειδή δείχνει την παρουσία πυρετού. Εάν αποδεχτείτε την οικονομία της αγοράς, θα πρέπει να αποδεχτείτε τους νόμους της αγοράς, που μοιάζουν πολύ με τους νόμους της ζούγκλας. Να αποδέχεσαι τον καπιταλισμό και στη συνέχεια να παραπονιέσαι για τις συνέπειές του είναι μάταιο. Ένα τεράστιο ποσό χρημάτων βρίσκεται συνεχώς σε κίνηση σε όλο τον κόσμο, όπως μια αγέλη πεινασμένων λύκων που κυνηγούν ένα κοπάδι ταράνδων, αναζητώντας τα πιο αδύναμα και άρρωστα ζώα. Και τώρα υπάρχουν πολλά άρρωστα ζώα για να διαλέξουν.

Η απόφαση της Moody’s να υποβαθμίσει το χρέος της Πορτογαλίας στο χαμηλότερο επίπεδο έριξε λάδι στη φωτιά. Η απόφαση αυτή εξέπληξε πολλούς ευρωπαίους πολιτικούς. Εκνευρίστηκαν από την πράξη αυτή, που οδήγησε σε πτώση των τιμών των μετοχών των μεγάλων ευρωπαϊκών τραπεζών, αλλά και πτώση στην τιμή του ευρώ έναντι του δολαρίου. Οι μετοχές της πορτογαλικών τραπεζών, ιδίως, χτυπήθηκαν, με τιμές όπως των μετοχών της Banco BPI, Millennium BCP και την Banco Espirito Santo να πέφτουν έως και κατά 5 έως 7 τοις εκατό.

«Αυτό είναι μια σκληρή υπενθύμιση ότι προβλήματα υπάρχουν ακόμα» δήλωσε σε ειδησεογραφικό πρακτορείο ένας χρηματιστής. «Τώρα η Πορτογαλία απειλεί να γίνει ο επόμενος αδύναμος κρίκος. Οι άνθρωποι ανησυχούν.»

Ο Πρωθυπουργός Coelho μόλις εκλέχθηκε, αλλά έδειξε ότι είναι δουλικά πρόθυμος να εφαρμόσει τα μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν στη χώρα ως προϋπόθεση για τα € 78 δισεκατομμύρια του πακέτου διάσωσης. Η Frankfurter Allgemeine Zeitung γράφει:

«Κανείς στη Λισαβόνα δεν περίμενε αυτή την πισώπλατη μαχαιριά. Η ανακοίνωση ότι η νέα συντηρητική κυβέρνηση του Coelho ηττήθηκε πολιτικά από τη Moody’s μέσα σε μόνο δύο εβδομάδες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ήταν απαίσια είδηση. Έχοντας φιλοδοξίες να αποστασιοποιηθούν από την Ελλάδα με έναν θετικό τρόπο, τελικά έκαναν οι Πορτογάλοι τα πάντα σωστά; Οι αποταμιεύσεις τους και τα προγράμματα μεταρρυθμίσεων προσαρμόστηκαν στις απαιτήσεις της τρόικας (Ευρωπαϊκή Ένωση, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) ... Και για να καθησυχάσουν και την ΕΕ και το ΔΝΤ, ο Coelho αναζήτησε τον Vitor Gaspar, έναν άνθρωπο που έχει πρακτικά «γερμανική» φήμη, σχετικά με τα προγράμματα σταθερότητας.»

Η υποβάθμιση είναι και πάλι μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Η Moody’s λέει ότι η Πορτογαλία δεν θα είναι σε θέση να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών μέσα σε δύο χρόνια. Αλλά αυτή η υποβάθμιση έχει κάνει τον αγώνα της Πορτογαλίας για να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών αδύνατο. Οι τιμές των μετοχών έπεσαν και τα επιτόκια αυξήθηκαν αμέσως μετά την ανακοίνωση. Το σοκ και η οργή είναι μεγάλη. Ένας πρώην υπουργός της κυβέρνησης, μίλησε ακόμη και για «τρομοκρατία». Οι συνέπειες έγιναν αισθητές όχι μόνο στη Λισαβόνα, αλλά και στη Μαδρίτη και τη Ρώμη.

Μόλις μία εβδομάδα μετά την υποβάθμιση του πορτογαλικού χρέους σε επίπεδο «σκουπιδιού», η αξιολόγηση του οίκου Moody’s ακρωτηριασμένες υποβάθμισε την αξιολόγηση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ιρλανδίας στο ίδιο επίπεδο επίσης. Η Ιρλανδία, σε αντίθεση με την Ελλάδα, έχει επιτύχει τους στόχους που τέθηκαν για να λάβει τα 85 δισ. ευρώ (119 δισεκατομμύρια δολάρια) διάσωσης από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο τον περασμένο Νοέμβριο. Όμως οι αγορές χρήματος δεν έχουν εντυπωσιαστεί. Γνωρίζουν καλά ότι η Ιρλανδία εξακολουθεί να αγωνίζεται κάτω από ένα τεράστιο φορτίο χρέους και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ένα νέο πακέτο διάσωσης είναι αναπόφευκτο.

Οι προοπτικές της Moody’s για την Ιρλανδία παραμένουν αρνητικές, γεγονός που σημαίνει ότι περαιτέρω υποβαθμίσεις είναι πιθανές. Ο υπουργός Οικονομικών Michael Noonan την Τρίτη παραδέχθηκε στην τηλεόραση ότι η κατάσταση στη χώρα παραμένει δύσκολη. «Η Ιρλανδία», είπε στην κρατική τηλεόραση, «είναι ένα φελλός που επιπλέει σε ένα πολύ ταραχώδη ωκεανό προς το παρόν.»

Τι σημαίνει αυτό για το λαό της Ιρλανδίας; Αυτό σημαίνει ότι όλες οι θυσίες του έχουν γίνει μάταια. Οι εργάτες και οι αγρότες της Ιρλανδίας καλούνται να κάνουν ολοένα και μεγαλύτερες θυσίες για να πληρώσουν το τοκογλύφους. Αλλά, όπως και στην Ελλάδα, οι συνεχείς επιθέσεις στο βιοτικό επίπεδο χρησιμεύουν μόνο για να υπονομεύσουν την οικονομία. Η ανάπτυξη της ιρλανδικής οικονομίας παρέμεινε υποτονική, όπως αντικατοπτρίζεται στη μείωση των φορολογικών εσόδων. Η Ιρλανδία είναι ακόμη πιο αδύναμη να πληρώσει τα χρέη της, από ότι προηγουμένως.

Για κάθε υποχώρηση που κάνει ο λαός, οι τραπεζίτες και οι καπιταλιστές θα απαιτήσουν δέκα. Η κοινωνία εισέρχεται σε έναν ατέρμονο φαύλο κύκλο.

Οι φιλοδοξίες της γερμανικής άρχουσας τάξης να κυριαρχήσει στην Ευρώπη μετά την επανένωσή της πριν από δύο δεκαετίες μετατράπηκαν σε εφιάλτη. Το Βερολίνο σταδιακά συνειδητοποιεί ότι η ταχεία εξάπλωση της οικονομικής κρίσης απειλεί να παρασύρει στη δίνη του την ίδια τη Γερμανία. Δεν κατάφερε να αποτρέψει την ελληνική κρίση με μια τεράστια ένεση μετρητών· και η Bundesbank δεν διαθέτει αρκετά χρήματα για να εγγυηθεί τις οφειλές της Ισπανίας και της Ιταλίας.

Η Γερμανία και το ευρώ

Οι φόβοι της αγοράς βρίσκουν την αντανάκλασή τους στην απότομη πτώση της αξίας του ευρώ έναντι του δολαρίου. Το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα βρίσκεται σήμερα στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων τεσσάρων μηνών. Το ευρώ έπεσε κάτω από τα 1,39 δολάρια την Τρίτη, κάτω από τα 1,42 στο τέλος της περασμένης εβδομάδας και η περαιτέρω πτώση είναι αναπόφευκτη. Η απόδοση του ιταλικού 10ετούς ομολόγου ανήλθε σε 5,9%, ενώ η απόδοση των 10ετών ομολόγων που εκδίδονται από την Ισπανία, την τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης, έφτασε στο 6,28%.

Όλα αυτά προκαλούν αυξανόμενη ανησυχία στη Γερμανία, το μεγάλο τραπεζίτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η γερμανική εφημερίδα Die Tageszeitung γράφει:

«Η επερχόμενη κρίση –που θα πλήξει την Ιταλία αυτή τη φορά– δείχνει ότι η στρατηγική διάσωσης των κρατών-μελών της ευρωζώνης δεν αποδίδει. Στην πραγματικότητα, αν θέλουμε να κυριολεκτήσουμε, δεν μπορούμε καν να την ονομάσουμε στρατηγική. Αγοράζουμε χρόνο, ανεξάρτητα από το κόστος – και μάλιστα όχι πολύ περισσότερο από το διάστημα που έχει μεσολαβήσει μετά το ξέσπασμα της ελληνικής κρίσης, ενάμιση χρόνο πριν.

»Το πρόβλημα είναι ότι το να αγοράζουμε χρόνο δεν έχει κανένα αποτέλεσμα. Απαιτεί συνεχώς νέα πακέτα διάσωσης, ενώ οι κερδοσκόποι και οι “μπράβοι” τους, οι οίκοι αξιολόγησης, στοχοποιούν το επόμενο υποψήφιο θύμα της κρίσης.

»Παρόλο που η ιταλική οικονομία είναι αρκετά σταθερή σε σύγκριση με τις αντίστοιχες άλλων χωρών που έχουν πληγεί από την κρίση, το ιταλικό κράτος είναι ένας εύκολος στόχος. Όλοι οι παράγοντες της αγοράς γνωρίζουν ότι το ιταλικό “βουνό” χρέους ήταν το υψηλότερο στην Ευρώπη μέχρι το ξέσπασμα της ελληνικής κρίσης και ότι η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι ήταν πολύ απασχολημένη με άλλου είδους θέματα για να την ανησυχεί το πληκτικό έργο της ισοσκέλισης του προϋπολογισμού».

Το γεγονός αυτό προκαλεί πονοκεφάλους στην Άνγκελα Μέρκελ. Ρήγματα αρχίζουν να εμφανίζονται στον κυβερνητικό της συνασπισμό. Στο γερμανικό κοινοβούλιο το αντιευρωπαϊκό στρατόπεδο μεγαλώνει. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το 60% περίπου των Γερμανών απορρίπτει τα σχέδια για ένα δεύτερο πακέτο διάσωσης προς την Ελλάδα. Αν αυτές οι τάσεις συνεχιστούν, η Μέρκελ θα στερηθεί σταδιακά την πλειοψηφία. Αίφνης η Μέρκελ και ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, παρά την πίεση της εγχώριας κοινής γνώμης, εκφράζουν τη στήριξή τους για την αναδιάρθρωση χρεών. Η Der Spiegel γράφει:

«Η Ιταλία έχει βρεθεί στο στόχαστρο των κερδοσκόπων, εν μέσω ανησυχιών ότι η κρίση της ευρωζώνης θα μπορούσε να πλήξει άμεσα μια ακόμη χώρα. Από πολλές απόψεις η Ιταλία είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση απ’ ό,τι οι γείτονές της στην περιφέρεια. Σε αντίθεση με την Ελλάδα είναι αρκετά ισχυρή ώστε να αντεπεξέλθει».

Η Der Spiegel ξέχασε ωστόσο να προσθέσει ότι το χρέος είναι αντίστοιχο σε μέγεθος με την ισχύ της. Κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, η γερμανική εφημερίδα Die Welt ανέφερε μία δήλωση προερχόμενη από ανώνυμη πηγή εντός της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, σύμφωνα με την οποία οι πόροι του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, του κύριου ταμείου διάσωσης της ευρωζώνης που έχει ονομαστικό κεφάλαιο ύψους 440 δις ευρώ (616 δις δολάρια), δεν επαρκούν για τη διάσωση της Ιταλίας.

Μετά την Ιταλία έρχεται το Βέλγιο. Οι αγορές ανησυχούν ιδιαίτερα ότι η Dexia, μια βελγική τράπεζα, θα μπορούσε να δεχτεί ισχυρό χτύπημα, φέρνοντας στην επιφάνεια το βελγικό δημόσιο χρέος. Μπορεί η Γερμανία να πληρώσει για όλα αυτά; Είναι περιττό να απαντήσουμε στο ερώτημα.

Η γερμανική εφημερίδα μαζικής κυκλοφορίας Bild γράφει:

«Οι αδυναμίες της Ιταλίας έχουν γίνει το επίκεντρο όλων εκείνων των προβληματισμών που στην πραγματικότητα αφορούν το ευρώ συνολικά: Θα μπορέσουν τα κράτη της ευρωζώνης να αντιμετωπίσουν το χρέος και τη νομισματική κρίση;

»Το ευρώ θα σωθεί πραγματικά μόνο αν βρεθεί μια σίγουρη λύση για την Ελλάδα. Αυτό είναι που λείπει σήμερα. Ποιος εξακολουθεί να πιστεύει ότι ο συνεχής δανεισμός δισεκατομμυρίων επί δισεκατομμυρίων μπορεί να κάνει τίποτε περισσότερο από το να αναβάλλει την χρεωκοπία της Ελλάδας και την αναδιάρθρωση του χρέους της;

»Όσο τα κράτη του ευρώ παίζουν απλά με το χρόνο και συνεχίζουν να υποστηρίζουν νέα πακέτα ενίσχυσης, η δυσπιστία των αγορών θα παραμένει – και στο τέλος ενδεχομένως να στραφεί στη Γερμανία».

Η γερμανική πολιτική ελίτ έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι μια ελληνική χρεωκοπία –ανεξέλεγκτη ή μη– είναι αναπόφευκτη. Θέλουν να χρησιμοποιήσουν τα χρήματα των φορολογουμένων για να διασωθούν οι πληγείσες βορειοευρωπαϊκές τράπεζες. Ας περικόπτονται οι μισθοί, ας κλείνουν τα νοσοκομεία, ας πεθαίνουν οι ασθενείς, οι τράπεζες πρέπει να σωθούν με κάθε κόστος!

Η Ιταλία και το ευρώ

Όπως είδαμε, αφού «βούλιαξαν» την Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Ισπανία, οι κερδοσκόποι στρέφουν τώρα την προσοχή τους στην Ιταλία, η οποία έχει ένα τεράστιο χρέος περίπου 120% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ), το μεγαλύτερο σε μέγεθος στην Ευρώπη μετά την Ελλάδα. Επιπλέον, η Ιταλία χρωστά 335 δις ευρώ σε δάνεια που λήγουν τον επόμενο χρόνο, πολλά περισσότερα από την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία μαζί. Θα χρειαστεί να δανειστεί εκατοντάδες δισεκατομμύρια και κάθε φορά που θα προσφεύγει στους διεθνείς επενδυτές για τη σύναψη ενός δανείου αυτοί θα δυσπιστούν για την αποπληρωμή του, δεδομένου του μεγέθους του χρέους.

Από το ξέσπασμα την παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και μετά η χώρα αναπτύσσεται με ρυθμούς που δεν ξεπερνούν το 1% ετησίως. Η οικονομική ανάπτυξη το πρώτο τέταρτο του τρέχοντος έτους ήταν μόλις 0.1%, αισθητά χαμηλότερη από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο του 0.8% και οι προοπτικές ανάκαμψης δεν είναι ευοίωνες. Οι δανειστές αίφνης αναρωτιούνται πώς ακριβώς σκοπεύει η κυβέρνηση στη Ρώμη να αποπληρώσει το χρέος.

Το κόστος δανεισμού αυξάνεται μέρα με τη μέρα, απειλώντας να καταπνίξει την ιταλική οικονομία. Μέχρι προσφάτως η Ιταλία δεν είχε πρόβλημα να συνάπτει νέα δάνεια, αλλά πλέον πληθαίνουν οι ανησυχίες για το αυξημένο κόστος αναφορικά με τη χρηματοδότηση του υφιστάμενου χρέους. Το επιτόκιο των 10ετών ομολόγων ανέβηκε στο 5,5% τη Δευτέρα. Η εμπειρία από άλλα μέλη της ευρωζώνης δείχνει ότι το κρίσιμο όριο αγγίζει το 7%. Αν η απόδοση αυξηθεί πάνω από αυτό το όριο, τότε οι αγορές θα αναπτύξουν τη δική τους ταχύτητα αντίδρασης, η οποία θα είναι δύσκολο να ελεγχθεί.

Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη για τους Μαρξιστές. Το είχαμε προβλέψει από την εποχή της εισαγωγής του ενιαίου νόμισματος. Είχαμε πει ότι η Ιταλία, με το τεράστιο χρέος της, θα ήταν ένας από τους αδύναμους κρίκους της ευρωζώνης. Τώρα τα προειδοποιητικά σήματα πυκνώνουν. Το Μάιο η Standard & Poor’s υποβίβασε την Ιταλία στην κλίμακα αξιολόγησης, λόγω του ότι η κυβέρνηση δεν προσέγγισε τους στόχους που είχε θέσει. Τον Ιούνιο ακολούθησε η Moody’s αναγγέλοντας ότι σκόπευε να αναθεωρήσει την αξιολόγηση της Ιταλίας από την κατηγορία ΑΑ2, με το αιτιολογικό του χαμηλού επίπεδου οικονομικής ανάπτυξης της χώρας, της χαμηλής παραγωγικότητας και της «άκαμπτης αγοράς εργασίας».

Τα ασφάλιστρα κινδύνου των ιταλικών κρατικών ομολόγων σημείωσαν νέο υψηλό τη Δευτέρα, το χρηματιστήριο έπεσε και μάλιστα στο Μιλάνο περιόρισε την ανοιχτή πώληση μετοχών ως μέτρο πρόληψης. Μετά από απώλειες της τάξης του 3,5% την Παρασκευή και 4% τη Δευτέρα, οι δείκτες στο Μιλάνο την Τρίτη το πρωί κατακρημνίστηκαν. Οι μετοχές της μεγαλύτερης τράπεζας της χώρας, της Unicredit σημείωσαν πτώση 5,5%. Η Intesa Sanpaolo, η δεύτερη μεγαλύτερη τράπεζα της Ιταλίας και η Monte Paschi είχαν ανάλογες απώλειες. Οι συναλλαγές ανεστάλησαν για ορισμένες μετοχές τραπεζών.

Το χρηματιστήριο έπεσε κατά 5% στις πρώτες ώρες της συνεδρίασης. Επίσης η ψαλίδα των σπρεντ μεταξύ Ιταλίας και Γερμανίας συνέχισε να μεγαλώνει. Μόνο λίγες εβδομάδες πριν η απόδοση των ιταλικών 10ετών ομολόγων ήταν μόλις 2 μονάδες πάνω από τα αντίστοιχα γερμανικά. Τη Δευτέρα η διαφορά έφτασε το 3% και την Τρίτη το 3,5%.

Οι αμφιβολίες για τη σταθερότητα της ιταλικής κυβέρνησης και ο βαθύς σκεπτικισμός για τα οικονομικά της χώρας συνιστούν ένα επικίνδυνο μείγμα. Το εθνικό χρέος φτάνει το 120% του ΑΕΠ, το δεύτερο υψηλότερο στην ευρωζώνη μετά την Ελλάδα.

Η Ιταλία είναι ένα από τα επτά ηγετικά βιομηχανικά κράτη (G7) και η τρίτη σε μέγεθος οικονομία της ευρωζώνης. Μία κρίση στην Ιταλία θα είχε καταστροφικά αποτελέσματα για το σύνολο της Ευρώπης. Το ευρώ υποχώρησε τη Δευτέρα, λόγω της ανησυχίας σχετικά με την Ιταλία, κατά 1,5% στο 1,4050 του δολαρίου με την έναρξη της συνεδρίασης στα αμερικανικά χρηματιστήρια. Τα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια σημείωσαν επίσης πτώση. Η αιτία για την αβεβαιότητα των αγορών ήταν ακριβώς η αστάθεια της κυβέρνησης στη Ρώμη.

Οι οικονομολόγοι έχουν επανειλημμένα τονίσει ότι «η Ιταλία δεν είναι ούτε Ελλάδα ούτε Πορτογαλία» και ότι «τα θεμέλια της ιταλικής οικονομίας δεν μπορούν να χαρακτηριστούν σαθρά». Αυτό μπορεί να αληθεύει, αλλά δεν θα πείσει τις αγορές με δεδομένη την κατάσταση νευρικότητας στην οποία έχουν περιέλθει. Η Corriere della Sera επιμένει: «Δεν βοηθάει να δίνουμε τόση σημασία στους διεθνείς κερδοσκόπους. Αν επιδείξουμε τη δέουσα σοβαρότητα δεν έχουμε τίποτε να φοβόμαστε. Δυστυχώς μέχρι στιγμής δεν το έχουμε πράξει. Και γι’ αυτό μας επιτίθενται οι αγορές».

Το ερώτημα είναι το εξής: πώς ακριβώς οι Ιταλοί πρόκειται να επιδείξουν τη «σοβαρότητά» τους έναντι των αγορών; Την απάντηση δίνει η Ελλάδα: μόνο μέσω δραστικών περικοπών στο βιοτικό επίπεδο.

Καθοδικό σπιράλ

Στην πραγματικότητα η Ιταλία βρίσκεται σε περιδίνηση, σε ένα καθοδικό σπιράλ με συνεχείς υποβαθμίσεις και αυξανόμενα επιτόκια δανεισμού. Οι συνέπειες αναμένονται καταστροφικές, όχι μόνο για την Ιταλία αλλά για ολόκληρη την ευρωζώνη. Μία νέα κρίση του τραπεζικού συστήματος θα πλήξει την ΕΕ. Οι γερμανικές τράπεζες έχουν εκτεθεί όχι μόνο κατά 17 δις ευρώ σε ελληνικό χρέος, αλλά και κατά 116 δις ευρώ σε ιταλικό. Η οικονομική μοίρα της Γερμανίας είναι τώρα αξεδιάλυτα δεμένη με μια Ευρώπη που μοιάζει με πτέρυγα νοσοκομείου για ασθενείς σε τελικό στάδιο.

Τη Δευτέρα η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ απάντησε στις ογκούμενες ανησυχίες αναφορικά με την Ιταλία, προτρέποντας τη χώρα να εφαρμόσει τις προγραμματισμένες περικοπές στον προϋπολογισμό για να αποκαταστήσει εκ νέου την αξιοπιστία της. Η Μέρκελ είπε: «Η Γερμανία και όλοι οι εταίροι της ευρωζώνης είναι αποφασισμένοι να υπερασπιστούν χωρίς ταλαντεύσεις την σταθερότητα του νομίσματος».

«Είμαι βέβαιη πως η ιταλική κυβέρνηση θα περάσει αυτό τον προϋπολογισμό, το συζήτησα χθες με τον Ιταλό πρωθυπουργό», είπε η Μέρκελ.

Σε μια προσπάθεια να καθησυχάσει την αγορά των ομολόγων και τα χρηματιστήρια ο Ιταλός υπουργός Οικονομικών, Τζούλιο Τρεμόντι, υποσχέθηκε να «στείλει στις αγορές ένα ισχυρό μήνυμα». Το μήνυμα αυτό ισοδυναμούσε με μέτρα λιτότητας άνευ προηγουμένου: ένα 4ετές πρόγραμμα περικοπών ύψους 40 δις ευρώ. Πρόκειται για μια απεγνωσμένη προσπάθεια να ισοσκελιστεί ο προϋπολογισμός μέχρι το 2014 και να αρχίσει να μειώνεται το επίπεδο του χρέους.

Η ανησυχία της διεθνούς μπουρζουαζίας γίνεται όλο και πιο έντονη αναφορικά με την κατάσταση της Ιταλίας. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ζήτησε από την Ιταλία να διασφαλίσει την «αποφασιστική εισαγωγή» των περικοπών, ώστε να μειωθεί το χρέος της χώρας. Η Μέρκελ σε συνέντευξη τύπου στο Βερολίνο δήλωσε ότι η Ιταλία πρέπει να δεσμευτεί σε «έναν προϋπολογισμό που ανταποκρίνεται στην ανάγκη για λιτότητα και σταθεροποίηση», προσθέτοντας ότι «είμαι βέβαιη πως η ιταλική κυβέρνηση θα περάσει ένα τέτοιο ακριβώς προϋπολογισμό».

Εντούτοις, το μήνυμα του Τρεμόντι δεν κατάφερε να κατασιγάσει τον πανικό. Η απόδοση των 10ετών ομολόγων της κυβέρνησης εκτινάχτηκε στο υψηλότερο επίπεδο από τον Μάιο του 2001. Αυτό συνεπάγεται μία ραγδαία άνοδο στα κόστος δανεισμού της χώρας. Ο πανικός μεταφέρθηκε στο χρηματιστήριο όπου οι ιταλικές τράπεζες, οι κύριοι κάτοχοι του κρατικού χρέους, υπέστησαν σοβαρές απώλειες.

Το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο παραμένει σκεπτικό όσον αφορά την ικανότητα της παρούσας κυβέρνησης να επιβάλει τις αναγκαίες περικοπές. Ο Τρεμόντι μιλάει εξ ονόματος της ιταλικής μπουρζουαζίας· αλλά ο πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι ενδιαφέρεται περισσότερο να σώσει το τομάρι του παρά τον ιταλικό και ευρωπαϊκό καπιταλισμό. Ο Σίλβιο είναι απασχολημένος με τα σκάνδαλα στα οποία εμπλέκεται και τις νομικές μάχες που δίνει για την απαλλαγή του.

Μπροστά στο τεράστιο πακέτο λιτότητας των 47 δις ευρώ, ο Μπερλουσκόνι επιτέθηκε στον υπουργό του επί των Οικονομικών κατηγορώνας τον ότι δεν «παίζει ομαδικά», αναφερόμενος στη συνέχεια στο «σχέδιο Τρεμόντι» σαν να μην είχε ο ίδιος καμιά σχέση με αυτό. Προς το παρόν έχει εξαγγείλει αλλαγές στο σχέδιο λιτότητας, ενώ φαίνεται πως σχεδιάζει να ξεφορτωθεί τον υπουργό Οικονομικών. Κάτι τέτοιο θα είναι πιο εύκολο τώρα καθώς διεξάγεται έρευνα για διαφθορά κατά του Τρεμόντι και ενός από τους στενότερους συνεργάτες του, του Μάρκο Μιλανέζε. Ο τελευταίος φέρεται να προσέφερε δωρεάν στον Τρεμόντι ένα διαμέρισμα αξίας 8.000 ευρώ το μήνα.

Στην αρχαία Ρώμη από έναν αποτυχημένο πολιτικό ανέμεναν να αυτοχειριαστεί πέφτοντας στο σπαθί του. Δεν βρισκόμαστε όμως στην αρχαία Ρώμη. Ο Μπερλουσκόνι πολύ σωστά υποθέτει ότι οι επιπλέον περικοπές δεν θα είναι ευπρόσδεκτες. Σε μία συνέντευξή του σε εφημερίδα είπε ότι «η πολιτική έχει να κάνει με ψήφους». Ο Τρεμόντι από την πλευρά του δήλωσε πρόσφατα πως αν πέσει ο ίδιος, η Ιταλία και το ευρώ θα ακολουθήσουν. Μάλλον υπερεκτιμά τη σπουδαιότητά του. Ώστοσο η νευρικότητα που επικρατεί στις αγορές φανερώνει πως η μπουρζουαζία συμμερίζεται την άποψή του.

Translation: Μαρξιστική Φωνή (Greece)