Έτσι λοιπόν, ξεκίνησε. Οι ρωσικές δυνάμεις εξαπέλυσαν μαζική επίθεση ενάντια στην Ουκρανία. Τα ξημερώματα, σε μια σύντομη τηλεοπτική ομιλία, ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ανακοίνωσε μια «ειδική στρατιωτική επιχείρηση». Μέσα σε λίγα λεπτά από τη μετάδοση αυτή, περίπου στις 5 το πρωί ώρα Ουκρανίας, ακούστηκαν εκρήξεις κοντά σε μεγάλες πόλεις της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένης της πρωτεύουσας, το Κίεβο.
[Source]
Τις προηγούμενες εβδομάδες, ο Πούτιν συγκέντρωσε περίπου 190.000 στρατιώτες κοντά στα σύνορα της Ουκρανίας, ενώ οι Ευρωπαίοι ηγέτες πηγαινοέρχονταν σε Κίεβο και Μόσχα αναζητώντας διπλωματική λύση. Αλλά δεν κινητοποιεί κανείς έναν τόσο μεγάλο αριθμό στρατευμάτων, τεθωρακισμένων και όπλων, μόνο και μόνο για διπλωματικές συζητήσεις.
Στην ομίχλη του πολέμου, με μόνο αποσπάσματα πληροφοριών στη διάθεσή μας, είναι αδύνατο να δώσουμε μια ακριβή εκτίμηση της στρατιωτικής κατάστασης. Όμως το εύρος της ρωσικής επίθεσης φαίνεται να είναι τεράστιο.
Το υπουργείο Εσωτερικών της Ουκρανίας ανέφερε ότι η χώρα δέχθηκε επίθεση από πυραύλους Κρουζ και βαλλιστικούς πυραύλους, με τη Ρωσία να φαίνεται να στοχεύει υποδομές κοντά σε μεγάλες πόλεις όπως το Κίεβο, το Χάρκοβο, τη Μαριούπολη και το Ντνίπρο.
Οι εκρήξεις από τις ρωσικές ρουκέτες φώτισαν το νυχτερινό ουρανό, καθώς άρχισαν οι βομβαρδισμοί κοντά στη Μαριούπολη, όπως έδειξαν κάποια βίντεο. Ανώτερος σύμβουλος του υπουργείου Εσωτερικών της Ουκρανίας είπε ότι φαίνεται ότι τα ρωσικά στρατεύματα ενδέχεται να κινηθούν σύντομα στο Χάρκοβο, το οποίο απέχει περίπου 20 μίλια από τα σύνορα (σημ. «Ε»: φαίνεται ότι πλέον η πόλη έχει ήδη καταληφθεί από τις ρωσικές δυνάμεις). Οι κάτοικοι του Κιέβου κρύφτηκαν σε καταφύγια, καθώς ακούστηκαν εκρήξεις έξω από την πόλη.
Μερικές από τις πρώτες εκρήξεις μετά την ανακοίνωση του Πούτιν για την επιχείρηση ακούστηκαν κοντά στο Κραματόρσκ, το αρχηγείο του κέντρου επιχειρήσεων του ουκρανικού στρατού, κοντά στα εδάφη που ελέγχονται από τη Ρωσία στη νοτιοανατολική Ουκρανία. Εκρήξεις σημειώθηκαν επίσης σε στρατιωτικά αρχηγεία και σε στρατιωτικές αποθήκες.
Υπήρξαν επίσης αναφορές για από θαλάσσης επίθεση στο βασικό λιμάνι της Μαριούπολης και για χερσαίες δυνάμεις που μετακινούνται από τη Λευκορωσία, την Κριμαία και τη Ρωσία. Ο ρωσικός στρατός ισχυρίστηκε ότι δεν στοχοποιούσε πληθυσμιακά κέντρα. «Όπλα υψηλής ακρίβειας αδρανοποιούν στρατιωτικές υποδομές, τις εγκαταστάσεις αεράμυνας, τα στρατιωτικά αεροδρόμια και την αεροπορία του ουκρανικού στρατού», ανέφερε το ρωσικό υπουργείο Άμυνας σε δήλωση που μεταδόθηκε από το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Ria Novosti.
Η ομιλία του Πούτιν
Το σκηνικό της επίθεσης στήθηκε το βράδυ της Τετάρτης, όταν οι ηγέτες των δύο ελεγχόμενων από τη Ρωσία επικρατειών στην ανατολική Ουκρανία απέστειλαν επίσημο αίτημα στη Μόσχα για στρατιωτική βοήθεια ώστε «να βοηθήσει στην απόκρουση της επιθετικότητας των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων προκειμένου να αποφευχθούν απώλειες αμάχων και μια ανθρωπιστική καταστροφή στο Ντονμπάς».
Μια εξέταση της ομιλίας του Πούτιν σήμερα το πρωί μάς λέει κάτι για τους στόχους και τις προθέσεις του. Κάθε πόλεμος πρέπει να έχει κάποια δικαιολόγηση και, σε αυτή την περίπτωση, ο Πούτιν ανέφερε: «Δημιουργείται μια εχθρική αντιρωσική δύναμη στα ιστορικά εδάφη μας».
Αυτός ο ισχυρισμός καταρρίπτεται συνεχώς από τη Δύση ως απλή προπαγάνδα. «Πώς μπορεί η φτωχή μικρή Ουκρανία να αποτελέσει απειλή για τη Ρωσία;» λένε. Αυτό είναι φυσικά ένα ερώτημα που υποτίθεται έχει προφανή απάντηση. Από μόνη της, σαφώς η Ουκρανία δεν αποτελεί μεγάλη απειλή. Αλλά ως μέρος ενός ιμπεριαλιστικού στρατιωτικού μπλοκ υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, το οποίο βρίσκεται στο κατώφλι της Ρωσίας, σίγουρα θα αποτελέσει απειλή.
Στο επίκεντρο της παρούσας διαμάχης βρίσκεται, επομένως, η μελλοντική ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Η εγγύηση ότι αυτή η προοπτική δεν θα υλοποιούταν ήταν ένα βασικό ρωσικό αίτημα, το οποίο έχει επανειλημμένα απορριφθεί από την Ουάσιγκτον – μια άρνηση που ήταν ακόμη πιο παράλογη επειδή η Δύση αναγνωρίζει ότι η Ουκρανία δεν πληροί τις ελάχιστες προϋποθέσεις για ένταξη στο ΝΑΤΟ αυτή τη στιγμή. Δεν είναι απολύτως σαφές εάν η αποδοχή αυτού του αιτήματος θα απέτρεπε, από μόνη της, μια εισβολή. Αλλά η συνεχής και αδικαιολόγητη απόρριψή του έκανε την εισβολή αναπόφευκτη.
Η δεύτερη προϋπόθεση σε κάθε πόλεμο είναι να έχεις το στοιχείο του αιφνιδιασμού και να ρίξεις την ευθύνη στην άλλη πλευρά. Σε αυτή την περίπτωση, η αφορμή ήταν ο βομβαρδισμός της περιοχής του Ντονμπάς. Αλλά αυτό συνέβαινε αδιάκοπα εδώ και μερικά χρόνια.
Ωστόσο, η άμεση δικαιολογία είναι πραγματικά ένα δευτερεύον ζήτημα, αφού από τη στιγμή που ο πόλεμος καταστεί αναγκαίος για κάποια δύναμη, μπορεί να βρεθεί οποιαδήποτε δικαιολογία. Και όσον αφορά το στοιχείο του αιφνιδιασμού, αυτό έχει επιτευχθεί πολύ αποτελεσματικά, με την ενεργή βοήθεια των κυρίων Μπάιντεν και Τζόνσον. Συμπεριφέρθηκαν σαν τον βοσκό που φώναζε «Λύκος!» τόσο συχνά που, όταν τελικά εμφανίστηκε ο λύκος στην πόρτα, κανείς δεν το πίστευε.
Η ομιλία του Πούτιν ήταν πραγματικά μια κήρυξη πολέμου, αλλά απέφυγε επιμελώς να την αναφέρει ως τέτοια. Στον Πούτιν αρέσει ιδιαίτερα να κάνει τους πάντες να μαντεύουν. «Λάβαμε την απόφαση να διεξάγουμε μια ειδική στρατιωτική επιχείρηση», είπε, χωρίς καν να υπαινίσσεται πόσο ειδική θα ήταν.
Και ποιος θα ήταν ο στόχος αυτής της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης»; Υποστήριξε ότι ήταν για την «αποστρατικοποίηση και αποναζιστοποίηση» της Ουκρανίας. «Δεν σκοπεύουμε να καταλάβουμε την Ουκρανία», είπε, αλλά την ίδια στιγμή, είχε μια προειδοποίηση για άλλα έθνη που θα μπορούσαν να μπουν στον πειρασμό να εμπλακούν: «Σε όποιον θα σκεφτόταν να παρέμβει από το εξωτερικό: αν το κάνετε, εσείς θα αντιμετωπίσετε συνέπειες μεγαλύτερες από όσες έχετε αντιμετωπίσει στην Ιστορία. Έχουν ληφθεί όλες οι σχετικές αποφάσεις. Ελπίζω να με ακούσετε», είπε. Ένα αρκετά σαφές μήνυμα, νομίζω.
Μπορεί η Ουκρανία να αντισταθεί;
Η άμεση αντίδραση της κυβέρνησης του Κιέβου ήταν λόγια αντίστασης: «Ο Πούτιν μόλις ξεκίνησε μια πλήρους κλίμακας εισβολή στην Ουκρανία», δήλωσε ο Ουκρανός υπουργός Εξωτερικών Ντμίτρο Κουλέμπα. «Οι ειρηνικές πόλεις της Ουκρανίας δέχονται επίθεση. Αυτός είναι ένας επιθετικός πόλεμος. Η Ουκρανία θα αμυνθεί και θα κερδίσει. Ο κόσμος μπορεί και πρέπει να σταματήσει τον Πούτιν. Η ώρα για δράση είναι τώρα».
Ο Πρόεδρος Βολοντιμίρ Ζελένσκι έκανε μια ομιλία μέσω βίντεο για να απευθύνει έκκληση στον ρωσικό λαό για βοήθεια, αφού μια προσπάθεια να μιλήσει με τον Πούτιν ήταν ανεπιτυχής. «Οι Ρώσοι θέλουν πολέμους; Θα ήθελα πολύ να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση. Αλλά η απάντηση εξαρτάται από εσάς», είπε.
Ορκίστηκε επίσης να υπερασπιστεί τη χώρα, λέγοντας: «Αν κάποιος επιχειρήσει να αφαιρέσει τη γη μας, την ελευθερία μας, τις ζωές μας, τις ζωές των παιδιών μας, θα υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας. Με την επίθεση, θα δείτε τα πρόσωπά μας, όχι τις πλάτες μας, αλλά τα πρόσωπά μας».
Ανακοίνωσε ότι πλέον επιβάλλεται στρατιωτικός νόμος σε όλη την Ουκρανία. «Κανένας πανικός. Είμαστε δυνατοί. Είμαστε έτοιμοι για όλα. Θα νικήσουμε τους πάντες, γιατί είμαστε η Ουκρανία», είπε ο Ουκρανός ηγέτης. Πριν από την επίθεση της Ρωσίας, είχε κάνει μια τελευταία προσπάθεια να αποτρέψει τον πόλεμο, προειδοποιώντας ότι η Ρωσία θα μπορούσε να ξεκινήσει «έναν μεγάλο πόλεμο στην Ευρώπη» και προτρέποντας τους Ρώσους πολίτες να αντιταχθούν σε αυτόν.
Γενναία λόγια! Αλλά κενά ουσίας. Ο ουκρανικός στρατός αιφνιδιάστηκε από την ξαφνική επίθεση. Σε κάθε περίπτωση, δεν ήταν σε θέση να αντισταθεί στη δύναμη του ρωσικού στρατού. Από τη στιγμή που η Δύση ανακοίνωσε ότι δεν σκόπευε να στείλει στρατεύματα για να υπερασπιστεί την Ουκρανία, το αποτέλεσμα ήταν προδιαγεγραμμένο.
Ο ισχυρισμός ότι δεν υπάρχει πανικός στην πρωτεύουσα διαψεύδεται από τηλεοπτικές εικόνες που δείχνουν μεγάλες ουρές αυτοκινήτων να φεύγουν από το Κίεβο. Από την αρχή, η στάση της κυβέρνησης του Κιέβου ήταν ο ορισμός της αδυναμίας. Επιμένοντας πεισματικά στο δικαίωμά της να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ – μια ξεκάθαρη πρόκληση για τη Μόσχα – ρίχτηκε στην αγκαλιά της Δύσης ως τη μόνη της ελπίδα για επιβίωση. Αυτό ήταν ένα πολύ ανόητο λάθος.
Παρ’ όλους τους λεονταρισμούς τους, οι ιμπεριαλιστές δεν έχουν το παραμικρό ενδιαφέρον για τον λαό της Ουκρανίας. Οι Ουκρανοί θεωρούνται απλά πιόνια σε ένα κυνικό παιχνίδι της πολιτικής των Μεγάλων Δυνάμεων.
Ο ρωσικός στρατός ισχυρίστηκε ότι όλες οι αεροπορικές βάσεις της Ουκρανίας είχαν αδρανοποιηθεί από το μπαράζ των πυραυλικών χτυπημάτων που σηματοδότησαν την ρωσική εισβολή. Καπνός έχει παρατηρηθεί να υψώνεται σε μεγάλα αεροδρόμια έξω από το Χάρκοβο και άλλες πόλεις στα ανατολικά, και δυτικά μέχρι το Ιβάνο-Φρανκίβσκ, το οποίο είναι πιο κοντά στα σύνορα με την Πολωνία.
Της επίθεσης της Πέμπτης προηγήθηκε μια μαζική, συνεχής κυβερνο-επίθεση που είχε στόχο τα υπουργεία και τις τράπεζες της Ουκρανίας, μια μορφή υβριδικού πολέμου για να σπείρει σύγχυση.
Υπήρξαν επίσης αναφορές που δείχνουν ότι οι ρωσικές δυνάμεις έχουν εισέλθει στην Ουκρανία, υποστηρίζοντας ότι οι συνοριακές δυνάμεις της Ουκρανίας «δεν προβάλλουν καμία αντίσταση στις ρωσικές μονάδες».
Σε μια πρόσφατη ανάρτηση στο Facebook, ο Ντμίτρι Κοβαλέβιτς, ένας σχολιαστής με έδρα το Κίεβο, παρουσιάζει μια εικόνα των ουκρανικών δυνάμεων σε αταξία: «Μη επιβεβαιωμένα μηνύματα στον ουκρανικό ιστό υποδηλώνουν ότι περίπου το 70% των πρόσφατων δυτικών προμηθειών όπλων για την Ουκρανία καταστράφηκαν απευθείας σε αποθήκες όπλων. Ο στρατός μας θρηνεί για το γεγονός ότι οι αποθήκες διοικούνταν από αξιωματικούς που αποδείχθηκε ότι ήταν Ρώσοι πράκτορες και απλώς τις ανατίναξαν. Ενημέρωση: όλα τα τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη Bayractar καταστράφηκαν επίσης στα αεροδρόμια. Οι αντάρτες του Ντόνετσκ κατέλαβαν την πόλη της Μαριούπολης. Σχεδόν καμία αντίσταση εκεί από τον στρατό της Ουκρανίας – μόλις μπήκαν στην πόλη. Οι πύραυλοι που έπληξαν τις στρατιωτικές βάσεις της Ουκρανίας στην Οδησσό εκτοξεύτηκαν από υποβρύχια.
Σύμφωνα με πληροφορίες, τα σημεία ελέγχου των συνόρων της Ουκρανίας καταλήφθηκαν στην περιοχή Σούμι [βορειοανατολική Ουκρανία]. Ρώσοι πεζοναύτες αποβιβάστηκαν στην περιοχή της Οδησσού. Η αντιαεροπορική βάση του Κιέβου χτυπήθηκε από βαλλιστικούς πυραύλους – μέσα σε μια ώρα η Ουκρανία έχασε σχεδόν όλα τα αντιαεροπορικά της συστήματα.
Μαζικά πυρά από εκτοξευτές πυραύλων σε ολόκληρη την πρώτη γραμμή στο Ντονμπάς. Ρώσοι στρατιώτες διέσχισαν τα σύνορα στην περιοχή του Χαρκόβου.
Άνθρωποι από διάφορες περιοχές της Ουκρανίας αναφέρουν δυνατές εκρήξεις, που συνέβησαν ταυτόχρονα στην Οδησσό, το Κίεβο, το Κραματόρσκ, τη Μαριούπολη, το Χάρκοβο και την πόλη Ντνίπρο. Αυτό μοιάζει με μεγάλα, χρονομετρημένα εκρηκτικά, που πυροδοτήθηκαν αμέσως σε ολόκληρη τη χώρα.
Τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη πληροφοριών των ΗΠΑ έφυγαν από τον εναέριο χώρο πάνω από την Ουκρανία. Ενημέρωση: εκρήξεις σημειώθηκαν σε αποθήκες όπλων της Ουκρανίας.
Ο εναέριος χώρος πάνω από την Ουκρανία είναι εντελώς κλειστός. Ορισμένα τζετ που πετούσαν προς το Κίεβο έλαβαν εντολή να γυρίσουν πίσω».
Είναι σαφές ότι αυτές οι αναφορές, που βασίζονται σε συγκεχυμένες και επιμέρους πληροφορίες κατά τη διάρκεια των μαχών, πρέπει να αντιμετωπίζονται με κάποια προσοχή. Αλλά αν ισχύουν μόνο τα μισά από αυτά, δείχνουν ότι οι Ρώσοι φρόντισαν να καταστραφούν οι στρατιωτικές δυνατότητες της άμυνας της Ουκρανίας ή τουλάχιστον να υποβαθμιστούν σοβαρά, πριν ξεκινήσει η εισβολή.
Παρουσιάζουν επίσης μια εικόνα απογοήτευσης και έλλειψης κινήτρων σε ένα τουλάχιστον μέρος των ουκρανικών δυνάμεων, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με την εικόνα που έχει διακινήσει η δυτική προπαγάνδα. Η Ρωσία έχει πλέον κάθε κίνητρο να κινηθεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα για να καταλάβει την πρωτεύουσα.
Στρατιωτικοί αναλυτές είπαν ότι αναμένουν ο Πούτιν να στείλει τις δυνάμεις του για να καταλάβει ή να περικυκλώσει το Κίεβο. Ο Αμερικανός γερουσιαστής Μάρκο Ρούμπιο, μέλος της επίλεκτης επιτροπής πληροφοριών της Γερουσίας, ισχυρίζεται ότι «οι ρωσικές αερομεταφερόμενες δυνάμεις προσπαθούν να πάρουν τον έλεγχο του αεροδρομίου στο Κίεβο για να… μεταφέρουν δυνάμεις για να καταλάβουν την πόλη».
Υπήρξαν αναφορές το βράδυ της Πέμπτης στα ρωσικά κρατικά μέσα ενημέρωσης ότι αερομεταφερόμενα στρατεύματα κατέλαβαν το αεροδρόμιο στο Μπορισπίλ κοντά στο Κίεβο. Είτε αυτές οι αναφορές είναι αληθείς, είτε ψευδείς, είναι θέμα χρόνου να βρεθεί η ουκρανική πρωτεύουσα στα χέρια της Ρωσίας. Ο πόλεμος τότε θα έχει ουσιαστικά τελειώσει.
«Σοκ και τρόμος»
Οι δυτικοί ηγέτες έσπευσαν να καταδικάσουν την εισβολή, η οποία, αν τους πιστέψουμε, θα οδηγήσει σε κάτι που μοιάζει με τον Αρμαγεδδώνα, με εκατομμύρια (sic!) ανθρώπους να σκοτώνονται και έναν αιματηρό πανευρωπαϊκό πόλεμο να απειλεί την ίδια την ύπαρξη του ανθρώπινου πολιτισμού όπως τον ξέρουμε.
Ο Τζο Μπάιντεν εξέδωσε γραπτή δήλωση στην οποία ανέφερε: «Οι προσευχές όλου του κόσμου είναι με τον λαό της Ουκρανίας απόψε καθώς υφίσταται μια απρόκλητη και αδικαιολόγητη επίθεση από τις ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις. Ο Πρόεδρος Πούτιν επέλεξε έναν προμελετημένο πόλεμο που θα φέρει καταστροφικές απώλειες ζωών και ανθρώπινο πόνο», είπε ο Μπάιντεν. «Η Ρωσία είναι η μοναδική υπεύθυνη για τον θάνατο και την καταστροφή που θα φέρει αυτή η επίθεση, και οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοι και οι εταίροι μας θα απαντήσουν με ενωμένο και αποφασιστικό τρόπο. Ο κόσμος θα θεωρήσει υπεύθυνη την Ρωσία. Είμαι συγκλονισμένος από τα φρικτά γεγονότα στην Ουκρανία και μίλησα με τον Πρόεδρο Ζελένσκι για να συζητήσουμε τα επόμενα βήματα. Ο Πρόεδρος Πούτιν επέλεξε έναν δρόμο αιματοχυσίας και καταστροφής εξαπολύοντας αυτήν την απρόκλητη επίθεση στην Ουκρανία».
«Θα λογοδοτήσει το Κρεμλίνο», έγραψε η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία είχε ανακοινώσει νέες κυρώσεις κατά της Μόσχας λίγες ώρες πριν από την επίθεση.
Όλα αυτά τα ωραία, προκλητικά λόγια έρχονται σε αντίθεση με το γεγονός ότι ο Μπάιντεν και η σία ποτέ δεν είχαν την παραμικρή πρόθεση να παράσχουν στρατιωτική υποστήριξη στο Κίεβο. Η μόνη συνεισφορά τους στην παρούσα κρίση ήταν μια ατέρμονη σειρά πολεμικών δηλώσεων, που συνοδεύονταν από τρομερές απειλές για «σοβαρές» (αλλά απροσδιόριστες) συνέπειες που θα ακολουθούσαν μια ρωσική επίθεση. Αυτές οι παρατηρήσεις, υποστηριζόμενες από μια επίμονη αδιαλλαξία ακόμη και να ληφθούν υπόψη οι απαιτήσεις της Ρωσίας, συνέβαλαν στο να γίνει μια εισβολή αναπόφευκτη.
Εν ολίγοις, όλες αυτές οι κυρίες και κύριοι ήταν αρκετά προετοιμασμένοι για να παλέψουν μέχρι την τελευταία σταγόνα του αίματος – συγκεκριμένα, αυτό των Ουκρανών.
Ακόμα πιο απεχθής ήταν η λυσσαλέα λεπτή φωνή που έβγαινε από το Λονδίνο. Εάν οι εμπρηστικές ομιλίες μπορούσαν να κερδίσουν πολέμους, η ηλίθια ρητορική που εκφωνήθηκε στο βήμα της Βουλής των Κοινοτήτων θα είχε κάνει τον ρωσικό στρατό να τρέχει πίσω στους στρατώνες.
«Το Ηνωμένο Βασίλειο και οι σύμμαχοί μας θα απαντήσουν αποφασιστικά», γρύλισε ο πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον, περισσότερο για να εντυπωσιάσει τους δικούς του οπαδούς των Συντηρητικών, οι οποίοι του επιτέθηκαν για τη δειλή απάντησή του στον άνδρα του Κρεμλίνου.
Δυστυχώς, η Ιστορία μάς λέει ότι οι πόλεμοι δεν κερδήθηκαν ποτέ με λόγια. Ο Πούτιν πρέπει να γέλασε πολύ με αυτό το τσίρκο που περνιέται για κοινοβούλιο. Δηλαδή αν του έδινε καθόλου σημασία, πράγμα που πολύ αμφιβάλλουμε.
Και τι να πούμε για τον ηγέτη των Εργατικών, τον Sir Κιρ Στάρμερ; Η πιο ειλικρινής επιθυμία αυτού του δεξιού μπλερικού είναι να κάνει το Εργατικό Κόμμα να μοιάζει όσο το δυνατόν περισσότερο με τους Συντηρητικούς. Το όνειρό του είναι να το δει να κουνάει τη σημαία του Ηνωμένου Βασιλείου αντί για την κόκκινη σημαία.
Έτσι, δεν ήταν έκπληξη που τον είδαμε να ανταγωνίζεται με ενθουσιασμό τον Μπόρις Τζόνσον για να αποδείξει ποιος ήταν ο πιο άγριος εχθρός της Ρωσίας και ο πιο ένθερμος υποστηρικτής του ΝΑΤΟ.
Όλα αυτά τα λόγια ζέχνουν από υποκρισία. Πού ήταν αυτή η χορωδία της καταδίκης όταν οι Αμερικανοί και οι «σύμμαχοί» τους (διαβάστε: λακέδες) ξεκίνησαν έναν εγκληματικό και αιματηρό πόλεμο κατά του Ιράκ; Και τι γίνεται με την ψεύτικη προπαγάνδα τους για ανύπαρκτα «όπλα μαζικής καταστροφής», που υποτίθεται ότι «αποδεικνύονταν» από πλαστά έγγραφα και χρησίμευαν ως κυνικό κάλυμμα για μια πράξη κατάφωρης επιθετικότητας εναντίον ενός κυρίαρχου κράτους;
Αυτή η αποκρουστική πράξη – καθώς και η εξίσου εγκληματική εισβολή στο Αφγανιστάν και ο ιμπεριαλιστικός βιασμός της Συρίας – οδήγησαν στον θάνατο τουλάχιστον ενός εκατομμυρίου ανθρώπων. Αλλά γιατί να επιτρέψουμε στα γεγονότα να καταστρέψουν αυτή την όμορφη ιστορία;
Παρελαύνοντας στην τηλεόραση για να τους δει όλος ο κόσμος, με τα ραμμένα κοστούμια και τα καλογυαλισμένα χαμόγελά τους, οι δυτικοί ηγέτες φαίνονται ως η φωνή της λογικής και του ανθρωπισμού. Αλλά ξύστε αυτήν την επιφάνεια και δεν θα βρείτε από κάτω τίποτα άλλο εκτός από βρωμιά. Δεν υπάρχει καμία δύναμη στη γη τόσο αντιδραστική και τόσο βουτηγμένη στο αίμα όσο ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ και οι μαριονέτες του στη Δύση.
Τα «Ηνωμένα» Έθνη
Όπως πάντα, όταν ξεσπά ο πόλεμος, ξαφνικά ακούμε έναν περίεργο θόρυβο. Μοιάζει πολύ με το βέλασμα τρομαγμένων προβάτων, αλλά στην πραγματικότητα είναι η Φωνή της Λογικής, η Αληθινή Φωνή της Ανθρωπότητας, ή έτσι θέλουν να μας κάνουν να πιστεύουμε.
Αναφέρομαι στο βέλασμα των ειρηνιστών: εκείνες τις ευχάριστες, καλοπροαίρετες ψυχές που μας πληροφορούν ότι η ειρήνη είναι καλή και ο πόλεμος κακός. Όμως οι πόλεμοι δεν σταμάτησαν ποτέ με συναισθηματικές εκκλήσεις στην ευπρέπεια και την κοινή λογική. Αντίθετα, η κοινή λογική μάς λέει ότι ανά τους αιώνες, όλα τα σοβαρά ζητήματα επιλύονταν πάντα με τη δύναμη των όπλων.
Ένα από τα πιο αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά των ειρηνιστών είναι η φαινομενικά ατελείωτη ικανότητά τους για αυταπάτες. Πιάνονται από κάθε ομιλία ενός ηγέτη που δηλώνει ένθερμα την προσήλωσή του/της στην ειρήνη. Ή σε αυτό ή το άλλο ανούσιο ψήφισμα που εγκρίθηκε από μια κυβέρνηση ή έναν οργανισμό και επαναλαμβάνει τα ίδια μπανάλ λόγια. Μια αφελής πίστη στην αποτελεσματικότητα τέτοιων πραγμάτων καθιστά τους ειρηνιστές χρήσιμους απατεώνες στην υπηρεσία των πολεμοκάπηλων, αφού παρασύρουν τους ανθρώπους σε μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας.
Τέτοιες ομιλίες και ψηφίσματα χρησιμεύουν απλώς ως βολικό προπέτασμα καπνού για να κρύψουν τις πραγματικές, επιθετικές προθέσεις που κρύβονται από πίσω τους. Και η μεγαλύτερη απάτη όλων είναι ο ΟΗΕ. Αυτό το σώμα δημιουργήθηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, υποτίθεται για να αποτρέψει νέους πολέμους στο μέλλον.
Και κάθε φορά που υπάρχει κίνδυνος πολέμου, οι ειρηνιστές και οι αριστεροί ρεφορμιστές καλούν τον ΟΗΕ να παρέμβει. Αυτή είναι μια ανόητη ψευδαίσθηση και μια εξαπάτηση του λαού.
Δεν είναι εδώ το μέρος για να επαναλάβουμε τη θλιβερή ιστορία αυτού του οργανισμού. Αρκεί να πούμε ότι τα Ηνωμένα Έθνη δεν απέτρεψαν ποτέ κανέναν πόλεμο και μάλιστα έχουν εμπλακεί σε περισσότερους από έναν, όπως δείχνει η περίπτωση της Κορέας.
Μεταξύ 1945 και 1989 έχουν γίνει περισσότεροι από 300 πόλεμοι διεθνώς. Από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μέχρι σήμερα, μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πραγματοποιήσει 30 μεγάλες στρατιωτικές επιχειρήσεις. Τα Ηνωμένα Έθνη δεν είχαν καμία επίδραση σε κανένα από αυτά τα γεγονότα.
Και σήμερα δεν είναι διαφορετική περίσταση. Την ίδια ώρα που μεταδίδονταν τα λόγια του Πούτιν, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ πραγματοποιούσε έκτακτη συνεδρίαση, υπό την προεδρία της ίδιας της Ρωσίας, η οποία ασκεί την εκ περιτροπής προεδρία.
Ξεκίνησε από τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, ο οποίος έκανε μια ευθεία έκκληση: «Πρόεδρε Πούτιν – σταματήστε τα στρατεύματά σας από το να επιτεθούν στην Ουκρανία. Δώστε στην ειρήνη μια ευκαιρία. Πάρα πολλοί άνθρωποι έχουν ήδη πεθάνει».
Αλλά μόλις αυτά τα λόγια έφυγαν από τα χείλη του, αναφέρθηκαν οι πρώτες εκρήξεις. Η τελευταία επιγραφή στον τάφο του ειρηνισμού και των Ηνωμένων Εθνών μπορεί να προέλθει από τη Βίβλο: «Λέγοντας ειρήνη, ειρήνη, όταν δεν υπάρχει ειρήνη». (Ιερεμίας, 6:14)
Ο Λένιν είπε κάποτε ότι ο καπιταλισμός είναι φρίκη χωρίς τέλος. Είναι ένα σύστημα που γεννά τον πόλεμο και τον αντιδραστικό σοβινισμό στα πλαίσια του διεθνούς ανταγωνισμού για αγορές και σφαίρες επιρροής. Πόσα εκατομμύρια εργάτες και φτωχοί έχουν βγει στα πεδία των μαχών και έχουν θυσιαστεί στο όνομα του «έθνους», που είναι απλώς μια άλλη λέξη για τα συμφέροντα της αστικής τάξης;
Όσο παραμένει το καπιταλιστικό σύστημα, ο πόλεμος θα παραμένει μόνιμο χαρακτηριστικό του, και δεν μπορεί να γίνει λόγος για «ενωμένα έθνη», όπως δεν μπορεί να γίνει λόγος για ενωμένο έθνος. Η μόνη ενότητα που είναι δυνατή είναι η διεθνής ταξική ενότητα.
Είναι καθήκον των μαρξιστών και των σοσιαλιστών να αποκαλύψουν την ψευδαίσθηση ότι τα συμφέροντα των εργαζομένων και των φτωχών μπορούν να συμβιβαστούν με αυτά της άρχουσας τάξης. Ο μόνος τρόπος για να παλέψουμε ενάντια στον πόλεμο είναι να παλέψουμε ενάντια στο σύστημα που προκαλεί τον πόλεμο.
Και τώρα τι;
Αν και είναι πολύ νωρίς για να πούμε ότι ο πόλεμος τελείωσε, κανείς δεν μπορεί να αμφιβάλλει ότι οι Ρώσοι θα επιτύχουν όλους τους δηλωμένους στόχους τους σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί η ακριβής διάθεση του ουκρανικού λαού. Σε κάθε περίπτωση, θα είναι διαφορετική στην ανατολική περιοχή, όπου υπάρχουν πολλοί Ρωσόφωνοι, σε σχέση με το δυτικό τμήμα, που πάντα ρέπει πιο πολύ στον εθνικισμό.
Αλλά η διάθεση που θα επικρατήσει θα είναι μια διάθεση απόγνωσης, απαισιοδοξίας και, κυρίως, κούρασης από τον πόλεμο, καθώς και έντονης επιθυμίας για ειρήνη και κάποιου είδους σταθερότητα. Αυτό μπορεί να δώσει στον Πούτιν τη βάση για τη δημιουργία μιας φιλορωσικής κυβέρνησης στο Κίεβο.
Μου φαίνεται ότι ένας άνθρωπος όπως ο Ποροσένκο μπορεί να ταίριαζε καλά ως αντικαταστάτης του Ζελένσκι. Είναι αλήθεια ότι έχει κάνει μερικές πολύ αιχμηρές ομιλίες τον τελευταίο καιρό, καταδικάζοντας τον Πούτιν. Αλλά αυτό ήταν αναμενόμενο και στα παρασκήνια θα γίνουν διαπραγματεύσεις, η έκβαση των οποίων μπορεί ακόμη και να εκπλήξει τους πάντες. Αλλά αυτή είναι μόνο η εικασία μου…
Προφανώς, το ζήτημα της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ θα είναι πλέον εκτός ημερήσιας διάταξης. Κάτω από το δηλωμένο λάβαρο της αποναζιστοποίησης, θα υπάρξει εκκαθάριση των δεξιών και υπερεθνικιστικών οργανώσεων. Είναι αυτονόητο ότι οι ρωσικές δυνάμεις κατοχής θα θέλουν να απαλλαγούν από πραγματικούς ή δυνητικούς εχθρούς, και αυτό θα περιλαμβάνει σίγουρα τις φασιστικές και υπερεθνικιστικές ένοπλες πολιτοφυλακές.
Όταν ο Πούτιν λέει ότι δεν σκοπεύει να καταλάβει την Ουκρανία, δεν υπάρχει λόγος να αμφιβάλλουμε για τα λόγια του. Για να είμαστε πιο ακριβείς, αυτό δεν θα συμβεί για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτό θα ήταν πολύ δύσκολο και πολύ ακριβό.
Όχι. Θα αποσυρθεί, έχοντας δώσει το στίγμα του. Και αυτό για να φανεί τόσο στους Ουκρανούς, όσο και στον υπόλοιπο κόσμο, ότι η Ρωσία δεν πρόκειται να παραπλανηθεί, ότι η επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά πρέπει να σταματήσει, ότι η Ουκρανία και η Γεωργία δεν πρέπει ποτέ να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, και ότι το ΝΑΤΟ δεν πρέπει να συγκεντρώνει μεγάλες δυνάμεις κοντά στα σύνορα της Ρωσίας ή να πραγματοποιεί προκλητικές ενέργειες στην περιοχή.
Επαναλαμβάνει συνεχώς, ότι είναι ανοιχτός σε διαπραγματεύσεις, και αυτό ισχύει επίσης. Αλλά τώρα θα διαπραγματεύεται από μια θέση που είναι πολύ ισχυρότερη από πριν. Θα πιέσει να γίνει αποδεκτό το αίτημά του για την απομάκρυνση των πυρηνικών όπλων μεσαίου βεληνεκούς από την Ανατολική Ευρώπη και την αποτελεσματική αποκατάσταση της Συνθήκης για τις πυρηνικές δυνάμεις μέσου βεληνεκούς (INF), την οποία, θα θυμάστε, απέρριψε μονομερώς ο κ. Τραμπ.
Προτού αποσυρθεί, απλώς για να ξεκαθαρίσει τα πράγματα, μπορεί κάλλιστα να βάλει στην τσέπη μερικά ακόμη κομμάτια ουκρανικής επικράτειας, συγκεκριμένα επεκτείνοντας τις πρόσφατα αναγνωρισμένες Λαϊκές Δημοκρατίες ώστε να συμπεριλάβουν το σύνολο των περιοχών του Ντόνετσκ και του Λουχάνσκ.
Αυτό, παρεμπιπτόντως, θα ήταν μια καθαρά αμυντική κίνηση, σχεδιασμένη να δημιουργήσει μια ζώνη ασφαλείας στα νότια σύνορα της Ρωσίας. Αυτό θα υπογράμμιζε την ανικανότητα της Ουκρανίας και θα την αφαιρούσε εντελώς από τη λίστα των πιθανών μελλοντικών απειλών για την ασφάλεια της Ρωσίας – αυτό ακριβώς που έκανε ο Πούτιν και στην περίπτωση της Γεωργίας.
Παρεμπιπτόντως, διαβάζοντας ξανά αυτό που έγραψα εκείνη την εποχή, νομίζω ότι ταιριάζει πολύ στην παρούσα κατάσταση, οπότε θα το παραθέσω εδώ: «Ναι, αναγνωρίζουμε το δικαίωμα του λαού της Γεωργίας στην αυτοδιάθεση, αλλά όχι άνευ όρων. Δεν υπερασπιζόμαστε το δικαίωμά τους να καταπιέζουν άλλα μικρά έθνη, όπως οι Οσέτιοι και οι Αμπχάζιοι. Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα των Αμπχαζίων και Οσετίων στην αυτοδιάθεση; Ναι, το κάνουμε. Αλλά τι είδους αυτοδιάθεση είναι αυτή που εξαρτάται εξ ολοκλήρου από τις επιδοτήσεις της Μόσχας και επιτρέπει στον εαυτό της να χρησιμοποιηθεί ως η μικρή αλλαγή στις διπλωματικές ίντριγκες της τελευταίας για να ανατρέψει και να καταπιέσει τους Γεωργιανούς; Με ποιον τρόπο αυτό προωθεί την υπόθεση του σοσιαλισμού και της εργατικής τάξης; Με κανένα τρόπο! Αυτό το είδος “αυτοδιάθεσης” είναι απάτη και ψέμα. Είναι απλώς ένα βολικό προπέτασμα καπνού για να συγκαλύψει τις φιλοδοξίες και την απληστία μιας μεγαλύτερης δύναμης, δηλαδή της Ρωσίας, που θέλει να πάρει πίσω τις παλιές κτήσεις της στον Καύκασο. Η απορρόφηση αυτών των λαών στη Ρωσία θα τους δώσει περίπου την ίδια «αυτοδιάθεση» με αυτή που απολαμβάνουν οι Τσετσένοι – δηλαδή καμία απολύτως, όπως δεν υπάρχει πραγματική αυτοδιάθεση στη Βόρεια Οσετία, στο Νταγκεστάν ή σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή στη Ρωσία.
Στη βάση του καπιταλισμού δεν μπορεί να βρεθεί μόνιμη λύση για το εθνικό ζήτημα, είτε στον Καύκασο, είτε στα Βαλκάνια είτε στη Μέση Ανατολή. Οποιαδήποτε προσπάθεια “λύσης” του εθνικού ζητήματος στη βάση του καπιταλισμού μπορεί να οδηγήσει μόνο σε νέους πολέμους, τρομοκρατία, “εθνοκάθαρση” και νέα κύματα προσφύγων, σε έναν φαύλο κύκλο βίας και καταπίεσης. Το ζήτημα του δικαιώματος επιστροφής όλων των προσφύγων δεν μπορεί ποτέ να λυθεί σε καπιταλιστική βάση. Θα σήμαινε αναπόφευκτα αυξημένο ανταγωνισμό για περιορισμένους πόρους, θέσεις εργασίας, σπίτια, ιατρική βοήθεια, εκπαίδευση και άλλες υπηρεσίες. Εάν δεν υπάρξουν αρκετές δουλειές και σπίτια για όλους, αναπόφευκτα αυτό θα τροφοδοτήσει τις πυρκαγιές των εθνικών ή θρησκευτικών εντάσεων. Οι μερικές μεταρρυθμίσεις δεν θα λύσουν το πρόβλημα. Είναι απαραίτητη μια λύση ριζική. Δεν μπορεί κανείς να θεραπεύσει τον καρκίνο με μια ασπιρίνη!».
Αν αντικαταστήσουμε τη λέξη Γεωργία με την Ουκρανία και τους Ρωσόφωνους των περιοχών του Ντόνετσκ και του Λουχάνσκ με τους Οσέτιους και τους Αμπχάζιους, ταιριάζει γάντι. Δεν υπάρχει πραγματικά τίποτα άλλο να προσθέσω σχετικά με αυτό.
Οι ΗΠΑ πιθανότατα θα ανακοινώσουν νέες κυρώσεις κατά της Ρωσίας, χρησιμοποιώντας εργαλεία για να τιμωρήσουν τις ρωσικές τράπεζες και το μεγαλύτερο χρηματοπιστωτικό της σύστημα, που η Ουάσιγκτον είχε μέχρι στιγμής κρατήσει ως εφεδρεία. Οι κυρώσεις που επιβάλλονται από τη Δύση δεν θα αλλάξουν τη θέση της Ρωσίας, καθώς ο Πούτιν έχει λάβει μέτρα για να μειώσει δραστικά την εξάρτηση της Ρωσίας από τη Δύση. Είναι αλήθεια ότι ως άμεση αντίδραση στην εισβολή, το ρωσικό ρούβλι έπεσε σε επίπεδο ρεκόρ από το 2016 και οι συναλλαγές σταμάτησαν στο ρωσικό χρηματιστήριο. Αλλά αυτές οι επιπτώσεις θα είναι μόνο προσωρινές. Από την άλλη πλευρά, εάν οι κυρώσεις οδηγήσουν στη διακοπή της παροχής ρωσικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη, θα είχε καταστροφικές συνέπειες και θα περιμέναμε την περαιτέρω αύξηση των τιμών των τροφίμων και των καυσίμων.
Τι στάση πρέπει να κρατήσουμε;
Η παρούσα κατάσταση αναπόφευκτα αντιμετωπίστηκε από ένα έντονο μπαράζ προπαγάνδας στα εκπορνευμένα μέσα ενημέρωσης. Στόχος αυτού δεν είναι καθόλου η προώθηση των συμφερόντων και της ευημερίας του λαού της Ουκρανίας. Αντίθετα, τα συμφέροντά του θυσιάστηκαν κυνικά στο βωμό του ιμπεριαλισμού.
Είναι επιτακτική ανάγκη να διατηρήσουμε σταθερή ταξική θέση και να μην επιτρέψουμε να παρασυρθούμε από την ψεύτικη ιμπεριαλιστική μηχανή προπαγάνδας. Υποστηρίζουμε τον Βλαντιμίρ Πούτιν και τη ρωσική ολιγαρχία της οποίας τα συμφέροντα υποστηρίζει; Όχι, ο Πούτιν δεν είναι φίλος της εργατικής τάξης, ούτε στη Ρωσία, ούτε στην Ουκρανία, ούτε οπουδήποτε αλλού. Η εισβολή στην Ουκρανία είναι απλώς μια συνέχεια της δικής του κυνικής και αντιδραστικής ατζέντας.
Αλλά αυτό δεν είναι το ερώτημα που πρέπει να κάνουμε στον εαυτό μας αυτή τη στιγμή. Το ερώτημα είναι: μπορούμε με οποιοδήποτε σχήμα ή μορφή να φαινόμαστε στο ίδιο στρατόπεδο με τον αμερικανικό και τον βρετανικό ιμπεριαλισμό; Μπορούμε να συσχετιστούμε, άμεσα ή έμμεσα με το ΝΑΤΟ, με αυτή την αντιδραστική ιμπεριαλιστική συμμορία; Ή με τον Μπόρις Τζόνσον και την πολεμοκάπηλη Λιζ Τρους ή με τον προδότη μπλερικό Στάρμερ;
Είναι καθήκον της ρωσικής εργατικής τάξης να αντιμετωπίσει τον Πούτιν. Ο αγώνας μας είναι ενάντια στον ιμπεριαλισμό, το ΝΑΤΟ και τη δική μας αντιδραστική κυβέρνηση των Συντηρητικών και αυτούς τους άθλιους λεγόμενους ηγέτες των Εργατικών που είναι οι εταίροι του στο έγκλημα. Όπως πάντα επέμενε ο Λένιν: ο κύριος εχθρός μας είναι στο σπίτι μας. Είναι καιρός να θυμηθούμε αυτό το γεγονός.
Άλαν Γουντς
Μετάφραση: Κωνσταντίνος Αυγέρος, Σταμάτης Καραγιαννόπουλος, Ηλίας Κυρούσης