Οι ταραχές στη Βρετανία είναι μόνο ένα σύμπτωμα της γενικής κρίσης του καπιταλισμού. Οι μαρξιστές δεν θα συνταχθούν με την αστική τάξη και τους αντιπροσώπους της σε έναν υποκριτικό χορό καταγγελιών. Καθήκον μας είναι να βρούμε ένα δρόμο για τους νέους, να τους βοηθήσουμε να βρουν το σωστό δρόμο - τον επαναστατικό δρόμο, το δρόμο για τη σοσιαλιστική ανοικοδόμηση της κοινωνίας.

Η Ευρωζώνη πλέει πλέον και επίσημα από την περασμένη Πέμπτη σε ταραχώδη νερά. Η κρίση, η οποία ξεκίνησε το 2008 όταν το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα έφτασε κοντά στην κατάρρευση, έχει πλέον μετατραπεί σε μια κρίση χρέους για ολόκληρα κράτη, τα οποία οδηγούνται σταδιακά σε χρεοκοπία. Την ίδια στιγμή, η αστική τάξη δεν έχει ιδέα πώς να επιλύσει το πρόβλημα και να εξέλθει από την κρίση που σαρώνει σαν ανεξέλεγκτο τσουνάμι την μια χώρα μετά την άλλη μέσα στην Ευρώπη. Χαρακτηριστικά ο υπουργός οικονομικών της Ιταλίας δήλωσε « Δεν θα πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες για το ποίος θα σωθεί. Όπως και στον Τιτανικό οι επιβάτες πρώτης θέσης δεν θα μπορούν να σωθούν μόνοι τους.»

Η παγκόσμια κοινή γνώμη έχει συγκλονιστεί από την είδηση για την αιματηρή σφαγή στη Νορβηγία.  Τουλάχιστον 91 άνθρωποι σκοτώθηκαν, συμπεριλαμβανομένων και 84 μελών της Οργάνωσης Νεολαίας του Εργατικού Κόμματος (AUF) σε μια θερινή κατασκήνωση.

Καθώς γράφω τις γραμμές αυτές, το μέλλον της Ελλάδας αποφασίζεται κατά τη διάρκεια της τιτάνιας πάλης της ελληνικής εργατικής τάξης ενάντια στις μεγάλες τράπεζες και τους Ευρωπαίους καπιταλιστές (Μ.Φ : Το άρθρο γράφτηκε στις 4 Ιουλίου 2011).  Η ΕΕ εκβιάζει με τον πιο ξεδιάντροπο τρόπο την Ελλάδα.

Η κυβέρνηση πέρασε τελικά το Μεσοπρόθεσμο και τον «Εφαρμοστικό» νόμο στη Βουλή, σημειώνοντας μια «πύρρειο» νίκη ενάντια στο μαζικό κίνημα. Μπορούμε να την αποκαλέσουμε «νίκη», διότι τελικά η άγρια κλιμάκωση της λιτότητας και των ιδιωτικοποιήσεων έγινε νόμος του κράτους, παρά την συντριπτική αντίθεση του εργαζόμενου λαού, η οποία εκφράστηκε με ένα μαζικό κίνημα που μετρά ενάμιση μήνα ζωής και τρεις ημέρες γενικής απεργίας.

Η Μ.Φ δημοσιεύει σήμερα ένα πολύ σημαντικό και επίκαιρο εξαιτίας της κρίσης που μαστίζει τον ευρωπαϊκό καπιταλισμό, άρθρο του Λέον Τρότσκι, που πρωτοεμφανίστηκε στο «Δελτίο της Ρωσικής Αντιπολίτευσης» Νο 6, Οκτώβρης του 1929. Στο άρθρο αυτό ο Τρότσκι ξεκαθαρίζει απόλυτα ότι η ευρωπαϊκή ενότητα, όπως επιχειρείται από την αστική τάξη, είναι τελείως αντιδραστική. Οι σοσιαλιστές δεν πρέπει να έχουν καμιά σχέση με αυτά τα σχέδια. Αντίθετα πρέπει να παλέψουν για τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης σαν το μόνο μέσο για να σώσουν την ανθρωπότητα από τα δεινά της καπιταλιστικής κρίσης. Το άρθρο αναδημοσιεύεται από την ιστοσελίδα ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ, η οποία με τη σειρά της το είχε

Η 48ωρη γενική απεργία που ξεκινά σήμερα, αποτελεί ένα σημείο καμπής για την ταξική πάλη στην ελληνική κοινωνία. Σηματοδοτεί την κορύφωση του μαζικού κινήματος που ταρακουνά συθέμελα τη χώρα εδώ και ένα μήνα, με την αποφασιστική, πρωτοπόρα πλέον δράση της εργατικής τάξης και του κινήματός της.

Η ακόλουθη ανακοίνωση έχει εξαιρετική σημασία. Μια μαζική ομοσπονδία εργαζόμενων, η ΠΟΕ – ΟΤΑ, υποστηρίζει με απόφασή της την απαίτηση για μια γενική πολιτική απεργία, που με φυσικό τρόπο προέκυψε μέσα από το κίνημα στις πλατείες. Η απόφαση αυτή, σε συνδυασμό με τη σημερινή μαζική απεργιακή κινητοποίηση δεκάδων χιλιάδων εργαζόμενων στις υπό ιδιωτικοποίηση ΔΕΚΟ και στο Δημόσιο, αποτελεί ορόσημο για το μαζικό κίνημα που αναπτύσσεται θεαματικά τις δυο τελευταίες βδομάδες στη χώρα. Αντανακλά την θέληση του εργατικού κινήματος να μπει αποφασιστικά και διακριτά στο προσκήνιο του αγώνα των μαζών, αποφασισμένο να πάρει την ηγεσία και να προχωρήσει των αγώνα μέχρι τη νίκη. Ακολουθεί ολόκληρη η

Η χθεσινή ημέρα αποτέλεσε ορόσημο για την κοινωνική και πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και ολόκληρη την Ευρώπη. Η εντυπωσιακή συγκέντρωση μισού εκατομμυρίου ανθρώπων στην Αθήνα και οι μεγάλες συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα, με χιλιάδες συγκεντρωμένους  στη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, τη Λάρισα, το Βόλο, το Ηράκλειο και σε όλη τη χώρα, εισάγουν την Ελλάδα στο κατώφλι μιας επαναστατικής κατάστασης και φέρνουν την αναπτυγμένη καπιταλιστική Ευρώπη αντιμέτωπη για πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες, με το φάσμα μιας επανάστασης, με ηπειρωτικές διαστάσεις.

Η κατάσταση στην Ελλάδα αλλάζει μέρα με τη μέρα, ενώ τείνει να λάβει επαναστατικές διαστάσεις. Την Τρίτη 120.000-150.000 άνθρωποι πλημμύρισαν την Πλατεία Συντάγματος και άλλες κεντρικές πλατείες σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας. Οι μάζες διαμαρτύρονται ενάντια στις πολιτικές λιτότητας της κυβέρνησης και στη βίαιη επίθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά του συνόλου του ελληνικού λαού.

Το μαζικό κίνημα στις πλατείες των μεγάλων πόλεων, έσπειρε τον τρόμο στην κυβέρνηση, την «τρόικα» και την άρχουσα τάξη. Για να εκβιάσουν και να τρομοκρατήσουν τον ξεσηκωμένο λαό επισείουν τον «μπαμπούλα» της πτώχευσης και της επιστροφής στη δραχμή, φτάνοντας να «προβλέπουν» ότι αν οι εργαζόμενοι δεν υποταχθούν και δεν αποδεχθούν εθελοντικά την δολοφονία του βιοτικού τους επιπέδου για χατίρι των τοκογλύφων-δανειστών, τότε θα «επιστρέψουμε στην εποχή των σπηλαίων»!!

Χθες το βράδυ στην Πλατεία Συντάγματος, σαν επιστέγασμα της μαζικής συγκέντρωσης των 150.000 ανθρώπων ενάντια στην ομηρία του λαού από τους τραπεζίτες και τους πολιτικούς υπηρέτες τους, έγινε η μαζικότερη Λαϊκή Συνέλευση από την έναρξη του κινήματος, με τη συμμετοχή 5.000 - 6.000 αγωνιστών. Μεταξύ των αρκετών ομιλητών, το λόγο έλαβε και το μέλος της συντακτικής επιτροπής της Μαρξιστικής Φωνής σ. Σ.Κ που έκανε την ακόλουθη τοποθέτηση:

Γράφτηκε από τον Λένιν στην 40η επέτειο της Παρισινής Kομμούνας και δημοσιεύτηκε στη "Pαμπότσαγια Γκαζέτα", αρ. φύλ.4-5 στις 15 (28) του Aπρίλη 1911.

Σε μια πρόσφατη έκδοση του Economist (7 Απρ 2011) περιλαμβάνεται ένα άρθρο που διαμαρτύρεται για την «εξασθενημένη δημοτικότητα του καπιταλισμού". Δε χρειάζεται βέβαια να είναι κανείς ιδιαίτερα εφυής για να καταλάβει ότι τριάντα ή περισσότερα χρόνια περικοπών στην κοινωνική πρόνοια, εκτεταμένων ιδιωτικοποιήσεων και συνεχούς πίεσης στους εργασιακούς χώρους, αργά ή γρήγορα θα οδηγούσαν τους απλούς εργαζόμενους ανθρώπους στην αμφισβήτηση του συστήματος που είναι υπεύθυνο για αυτές τις πολιτικές, δηλαδή του καπιταλισμού.

Δημοσιεύουμε σήμερα το τρίτο μέρος του "Μανιφέστου της Διεθνούς Μαρξιστικής Τάσης για την Αραβική Επανάσταση" μεταφρασμένο στα ελληνικά. Πρόκειται για μια σοβαρή απόπειρα μαρξιστικής ανάλυσης των γεγονότων στον αραβικό κόσμο, η οποία παρουσιάστηκε σε τρία μέρη στην ιστοσελίδα www.marxist.com.

Η Κουβανική Επανάσταση πάντοτε προσέλκυε το ενδιαφέρον μου. Πώς ήταν δυνατόν μια σχεδιασμένη οικονομία να επιβιώσει σε ένα μικρό νησί, σε απόσταση μικρότερη των 90 μιλίων από την πιο ισχυρή ιμπεριαλιστική χώρα στον πλανήτη; Γιατί η Κούβα δεν κατέρρευσε στις αρχές της δεκαετίας του '90 μαζί με τη Σοβιετική Ένωση; Ποιες είναι οι συνθήκες σήμερα στο νησί και ποιες οι προοπτικές για το μέλλον;

Δημοσιεύουμε σήμερα το δεύτερο μέρος του "Μανιφέστου της Διεθνούς Μαρξιστικής Τάσης για την Αραβική Επανάσταση" μεταφρασμένο στα ελληνικά. Πρόκειται για μια σοβαρή απόπειρα μαρξιστικής ανάλυσης των γεγονότων στον αραβικό κόσμο, η οποία παρουσιάστηκε σε τρία μέρη στην ιστοσελίδα www.marxist.com.

Ύστερα από την κατάληψη της μιας πόλης μετά την άλλη τις πρώτες ημέρες της Λιβυκής Επανάστασης, σχεδόν ένα μήνα μετά, φαίνεται ότι ο Καντάφι κατάφερε να κρατήσει ένα σημαντικό κομμάτι των δυνάμεών του και να περάσει στην αντεπίθεση. Πώς μπορεί να εξηγηθεί αυτή η δραματική μεταστροφή της κατάστασης;  

Η Αραβική Επανάσταση αποτελεί πηγή έμπνευσης για τους εργάτες και τη νεολαία όπου γης! Έχει ταρακουνήσει συθέμελα κάθε χώρα της Μέσης Ανατολής και οι δονήσεις της έχουν γίνει αισθητές σε ολόκληρο τον κόσμο. Τα δραματικά γεγονότα στη Βόρεια Αφρική και την Αίγυπτο, δεν είναι μεμονωμένα επεισόδια πέρα από τη γενική πορεία της επανάστασης, όπως αυτή εκτυλίσσεται σε παγκόσμια κλίμακα, τουναντίον συνιστούν σημείο καμπής στην ανθρώπινη ιστορία.

Τρίτη 22 Μαρτίου 2011:Από την αυθόρμητη διαδήλωση των 1500, που κατέληξε με τον υπουργό των Εσωτερικών να απολογείται στο πλήθος στη Δαμασκό, στους χιλιάδες της Ντεράα που αντιμετώπισαν αληθινά πυρά από τις δυνάμεις ασφαλείας, και τις διαδηλώσεις στις κουρδικές περιοχές, όλα συντείνουν στο εξής: η Συρία είναι στα πρόθυρα της επανάστασης.